Laadverhuizing naar Zuid-Amerika
Geen optimistische klanken
Voor de leden van de afd. Utrecht van het A.N.V. en van de Ned. Ind. Bond van ex-krijgsgevangenen, geinterneerden en gerepatriëerden (N.I.B.E.G.), hield de heer Hans Kievid een lezing over de kansen voor landverhuizing van Nederlanders naar Zuid-Amerika. Spreker stelde op de voorgrond de grote verschillen op het gebied van klimaat, bevolking, levensomstandigheden en verhoudingen tussen Zuid-Amerika en Europa, in het bijzonder Nederland.
De klassentegenstellingen zijn ginds zeer groot. Wordt men als immigrant niet dadelijk in een hoge betrekking ge-plaatst, dan moet worden begonnen met werk, dat gewoonlijk door inheemsen wordt verricht, hetgeen betekent: laag loon en slechte huisvesting (krotten en lemen hutten). De vrouw wordt nog niet als volwaardig behandeld. De taal is Spaans. De Zuid-Amerikaan kent geen huiselijkheid; zijn huis dient alleen als nachtverblijf. Hij leeft luchtiger dan wij Nederlanders. De bevolking behoort tot de rooms-katholieke kerk, maar er is geloofsvrijheid, behalve in Columbia. Op politiek terrein woelt het steeds om verandering. Revoluties zijn er veelvuldig.
Spreker, die de mogelijkheden dus wel wat donker inziet, meent, dat men zich wel driemaal moet bedenken, alvorens tot emigratie naar Zuid-Amerika te besluiten. Men dient zich goed en volledig te laten voorlichten, niet alleen over het loon, maar ook over de kosten van levensonderhoud, welke hoger liggen dan in Nederland.
Voor vestiging acht spreker alleen geschikt: Zuid-Brazilië, Argentinië, Chili en Uruguay.
Voor zijn lezing, alsmede voor de vertoonde lantaarnplaatjes over de verschillende landen van Zuid-Amerika, oogstte spreker een warm applaus.
Auteursrechtelijk beschermd