Neerlandia. Jaargang 60

[p. 46]

120.000ste na-oorlogse Nederlandse emigrant in Canada aangekomen

Sinds in 1947 het eerste na-oorlogse Nederlandse emigrantenschip in Montreal welkom werd geheten, zijn 120.000 van onze landgenoten naar Canada geëmigreerd, Dit getal werd bereikt, toen op 31 mei j.l. de Grote Beer de St. Laurens opstoomde, om weer een groot aantal Nederlanders naar Canada over te brengen.

In die bijna tien jaar is er heel wat veranderd voor de emigranten. Zette men in 1947 voet aan wal in een land, waar maar heel weinig landgenoten gevestigd waren, thans zijn daar meer dan 100.000 Nederlanders; men heeft in vele emigratiecentra reeds een flinke kern van landgenoten, die al veel ervaring hebben opgedaan en daardoor voor de nieuwelingen een grote steun willen en kunnen zijn.

Dr. ir. A.S. Tuinman, de Nederlandse landbouw- en emigratie-attaché, bracht in zijn beschouwing over de Nederlandse emigranten, die hij hield aan boord van de Grote Beer en die werd opgenomen in de Nederlandse Courant voor Canada, nog eens in herinnering, dat het begin voor de meeste emigranten moeilijk is, dat zij rekening moeten houden met beperkter sociale voorzieningen dan in hun eigen land het geval is en dat de levensomstandigheden ginds ook geheel anders zijn. Maar men slaat er zich door heen en de prestaties van onze landgenoten zijn indrukwekkend.

Het geestelijk leven

In de eerste jaren van strijd raakt het geestelijk leven in het gedrang. Maar gelukkig neemt, zodra de dagelijkse zorgen en beslommeringen wat minder worden, ook de belangstelling voor de geestelijke waarden van het leven weer toe.

En daarbij denken de emigranten niet alleen aan zichzelf. Maar hun energie, hun ervaring, hun kennen en kunnen worden ook benut bij het treffen van maatregelen, welke hun die later volgen ten goede komen. We denken daarbij o.a. aan de verzorging van het geestelijk welzijn, het voorzien in sociale noden en behoeften, het uitbreiden van kredietvoorzieningen voor zelfstandige vestiging en de huisvesting.

Ja, zelfs hun invloed op het culturele leven, op het cultuurpatroon, zoals men dat wel eens noemt, alsmede op de cuh turele en de commerciële betrekkingen tussen Nederland en Canada, is duidelijk.

Hoe meer deze invloed toeneemt en doordringt, hoe aantrekkelijker Canada wordt voor de Nederlanders, die zich daar vestigen.

Een gelukkig verschijnsel is ook, dat onze ex-landgenoten, ook al zijn zij Canadees burger geworden, met even grote bereidwilligheid gereed staan om Nederlanders vooruit te helpen.

Dr. Tuinman spreekt ook nu weer, evenals in 1947, de hoop uit, dat de in Canada wonende Nederlanders met de Canadezen zich meer en meer zullen gaan voelen als een grote familie, behorende tot dezelfde culturele gemeenschap.