Een monument voor de Nederlandse gedachte
Herstel Grote Kerk te Arnhem
Aan de Nederlanders in den vreemde.
Aan hen, die van Nederlanders afstammen.
Aan de vrienden van Nederland.
De stad Arnhem, in de Barre Septemberdagen van 1944 symbool van de nationale bevrijding, toont door de bouwval van haar centrale monument - de Grote Kerk - nog steeds de open wonde van haar strijd. Wie weten wil welke tol voor de bevrijding is betaald, bezoeke Arnhem en sta stil bij de ruine van de kerk.
De ondergang van het bouwwerk luidde onze bevrijding in; laat nu de herrijzing van het monument symbool zijn van ons aller saamhorigheid! De gelegenheid daartoe kan, naar ons oordeel, niet gunstiger zijn, omdat het dit jaar precies vijf eeuwen geleden is, dat de kerk werd gesticht. Hier is de geschikte aanleiding ook voor de Nederlanders buiten de grenzen en in het algemeen voor alien, die Nederlands voelen en denken om samen te werken voor een waarlijk nationaal doel: de stichting van een monument voor de Nederlandse gedachte in de stad, die overal ter wereld met Nederlands bevrijding in één adem wordt genoemd.
De kerkelijke gemeente, die het gebouw in eigendom heeft, moest allereerst het oog gericht houden op de oplossing van de talloze wezenlijk kerkelijke problemen, waarvoor de verwoesting in de stad haar heeft geplaatst. Deze taak heeft haar reeds tot de grens van haar geldelijk draagvermogen gebracht en zij kàn er niet aan denken de herbouw van wat in aller beset een monument, een cultuurbezit uitmaakt, zelf te bekostigen. Maar...... kerk en toren moeten toch herrijzen, zoals ook ons land uit angst en nood herrezen is.
Onder de Arnhemmers, de oud-Arnhemmers en de Nederlanders in het vaderland is de Stichting ‘Herstel Grote Kerk Arnhem’ reeds met succes werkzaam: het gaat thans nog om een bedrag van twee-en-een-kwart-ton.
Zullen nu degenen, die aan het hoofd van deze brief worden aangesproken, achterblijven? Wij geloven het tegendeel. Moge mede, dank zij Uw hulp, van Kerstmis 1952 gezegd kunnen worden, dat alle Nederlands voelenden,