Neerlandia. Jaargang 56

De emigratie van 1951

Aan het Jaarverslag 1951 van de Stichting Landverhuizing Nederland te 's-Gravenhage, ontlenen wij het volgende:

Gedurende het verslagjaar heeft de omvang van de emigratie zich in toenemende mate ontwikkeld.

Volgens gegevens, ontleend aan de deviezen-persoonskaarten van de Stichting, emigreerden in het jaar 1951 37605 personen naar overzeese gebieden en wel naar

Canada	18604
U.S.A.,	2262
Australië	10494
Nieuw-Zeeland	3187
Zuid-Afrika	2588
Argentinië	132
Brazilië	206
Andere landen	132
	_____
Totaal	37605

Voor Canada vond in 1951 een ingrijpende wijziging plaats, vooral op administratief gebied.

In Augustus van dat jaar bepaalde de Canadese Regering dat voortaan alleen ‘close relatives’, de overkomst van hun familieleden zouden kunnen regelen. Hierdoor verviel de mogelijkheid tot het doen overkomen van aangetrouwde familieleden, kennissen en vrienden.

Werd voor het emigratieplan 1950/1951 het aantal immigranten niet vastgesteld, voor het plan 1951-'52 werd dit voor vak- en ambachtslieden 6000 personen (gezinsleden ingesloten) tegen 12000 personen uit de landbouw.

Aan de zeer strenge eisen met betrekking tot de vakbekwaamheid bleef men straf de hand houden. Ook in dat jaar vertrokken de meeste emigranten naar de pro-vincie Ontario. Grotere belangstelling dan voorheen bestond voor de provincies Britsch Columbia en Alberta.

Voor Australië bleven gedurende de eerste maanden van het jaar de toelatingsvoorwaarden dezelfde als in 1950. Later werden echter verscherpte bepalingen van kracht, welke pas in November weer konden worden verruimd.

[p. 11]

De emigratie naar Nieuw-Zeeland nam door de gesloten overeenkomst belangrijk toe. Deze overeenkomst betrof voor het verslagjaar 2000 ongehuwde, gesubsidiëerde mannen en vrouwen tussen 18 en 35 jaar, waartegen 938 mannen en 162 vrouwen naar dit land emigreerden.

De opleving in het economische leven van Zuid-Afrika, welke in 1950 was ingetreden, zette zich voort. Hierdoor ontstond een vraag naar geschoolde krachten. Voor de voorbereiding tot de emigratie, die vroeger van acht tot tien maanden duurde, moet nu worden gerekend op acht tot tien weken.

Over het geheel genomen valt, vergeleken met 1950, een verdubbeling van de cijfers waar te nemen.

De emigratie naar Argentinië heeft geen grote omvang aangenomen. Dit wordt toegeschreven aan de onbekendheid met het land en het grote verschil in maatschappelijke en sociale verhoudingen.

De individuele emigratie naar Brazilië vertoonde in 1951 een sterke toeneming. Hoofdzakelijk wordt dit toegeschreven aan het feit, dat de vroeger daarheen vertrokken Nederlanders een bestaan in dat land hebben kunnen opbouwen en zodoende in staat zijn hun relaties in Nederland de helpende hand te bieden bij het vinden van een werkgever.