Neerlandia. Jaargang 38

Mededeelingen

Ds. Jac. van Belkum †

Onlangs overleed te Johannesburg op twee en tachtigjarigen leeftijd de algemeen beminde predikant Ds. Van Belkum. Door samensmelting van ons Januari- en Februarinummer kunnen wij van dit groot verlies voor de Hervormde kerk in Zuid-Afrika eerst thans melding maken.

Ds. Van Belkum was een Nederlander van geboorte en is eerst in 1890 naar Zuid-Afrika vertrokken, waar hij zich onder de Afrikaners een eervolle loopbaan wist te verwerven. Het A.N.V., dat steeds zijn belangstelling had, verliest in hem een harer beste Zuidafrikaansche leden.

Promotie Dr. Elizabeth Conradie.

De promotie op 13 Februari aan de Universiteit te Amsterdam van mejuffrouw Elizabeth Johanna Möller Conradie tot doctor in de letteren en wijsbegeerte (met lof), de tweede van dien aard in Nederland van een Afrikaansche, is een gedenkwaardig feit van meer dan gewone beteekenis. Zij is tot heden de eenige Zuidafrikaansche vrouw, die deze onderscheiding verwierf. Haar proefschrift heeft tot onderwerp: Hollandse skrywers in Zuid-Afrika (1652-1872) I. Van haar stellingen

[p. 40]

trekken vooral VII en VIII de aandacht. Zij luiden: ‘Het wederinvoeren van de studie van de Nederlandsche taal op school is dringend noodzakelijk voor het aankweeken van een zuiver Afrikaanschen geest’, en ‘Ten opzichte van inrichting en algemeene oriënteering, behooren de Hollandsch-Afrikaansche Universiteiten en Universiteitseolleges zich meer dan thans naar Nederland te nichten’.

Dr. Eliz. Conradie, die lectrice aan het Grey-Universiteits-Kollege te Bloemfontein is, werd te Tulbagh in de Kaapprovincie geboren en genoot haar schoolopleiding te Wellington, waar zij in 1921 matriculeerde met een beurs van de Universiteit. In 1924 behaalde zij den graad B.A. met onderscheiding aan het Hugenote-Universiteits-Kollege. Zij verwierf haar graad M.A. in 1926 met onderscheiding aan de Universiteit van Zuid-Afrika; de drie daarop volgende jaren was zij lectrice in het Nederlandsch en Afrikaansch aan het Hugenote-Universiteits-Kollege. Zij vertrok in 1929 naar Nederland, waar zij te Amsterdam cum laude dotoraal deed. Zij keerde toen naar Zuid-Afrika terug. Voor de tweede maal, met kort verlof in Nederland, promoveerde zij op het bovengenoemde proefschrift, een cultuurhistorische studie, waarvan later een tweede deel zal verschijnen. Wij wenschen haar in Zuid-Afrika geluk met haar promotie en spreken den wensch uit, dat haar werk van groote beteekenis mag worden voor haar geboorteland.

O.D.

Vondelingskens.

Dit zoetgevooisde verkleinwoord is in onze taal vooral bekend geworden door den bundel verzen, welke de het vorig jaar op nog zoo jeugdigen leeftijd overleden Vlaamsche dichteres Alice van Nahon onder dien verzamelnaam deed verschijnen.

Onder de toondichters, die door deze simpele gevoelige liedjes geïnspireerd werden, neemt de heer J.P.J. Wierts een eerste plaats in. Hij verzamelde enkele zijner zettingen in een liederenbundel, welken hij genoemd verkleinwoord tot titel gaf. Onlangs verscheen die als een waardig ‘ter gedachtenis’ aan de dichteres. Mogen deze liederen op vele Nederlandsche kunstavonden gezongen worden; zij verdienen het ten volle.

Nog eens de Brusselsche Straatnamen.

Naar aanleiding van het ingezonden stuk der Ned. Ver. (Hollandsche Club) te Brussel, opgenomen in ons vorig nummer, vestigt men onze aandacht op den in 1926 bij R. Bracke uitgegeven Gids der Vlamingen te Brussel, getiteld Ons Boekje, o.m. bevattende een plattegrond alsmede een lijst der meest voorkomende straatnamen, zoowel in het Fransen als in het Nederlandsch.

Nederlandsche Vereeniging te Genève.

Uit het jaarverslag over 1933, dat wij van deze vereeniging ontvingen, blijkt dat er een opgewekt Nederlandsch leven heerscht in de stad van den Volkenbond, wier Nederlandsche ambtenaren ook hun belangstelling voor de vereeniging toonen.

Nationale gedenkdagen waren ook in het afgeloopen jaar welkome gelegenheden tot sterkende samenkomsten. Genoemd worden de Willem-de-Zwijgerherdenking, Koninginnedag en het St. Nicolaasfeest.

Ook door lezingen tracht het bestuur den band onder de leden te versterken. Spreekbeurten vervulden de heeren Le Rutte en Dr. T.P. Sevensma. Met dankbaarheid wordt ook de medewerking vermeld van den Nederlandschen gezant en den Nederlandschen consul.

Het bestuur is aldus samengesteld: D. Mesritz, voorzitter; A. Brandt, secretaris; E.J.G. Pleines, penningmeester; mevr. Boissevain-de Vos en mej. A. Lucas, commissarissen. Het Secretariaat is gevestigd: Plateau de Frontenex.

De Apo-Kajan-Film van Tillema.

De heer H.F. Tillema, de bekende strijder voor de volksgezondheid in Ned.-Indië, die door zijn rijk verluchte boeken over dit onderwerp en door zijn rolprenten uit de binnenlanden zooveel nuttige kennis over de onder Nederlandsche gezag staande inlanders heeft verspreid, heeft van zijn jongste reis door Borneo wederom belangrijk materiaal meegebracht. Zijn ‘Apo-Kajan-Film’ heeft reeds in enkele steden gedraaid en zeer de aandacht getrokken. Ze is belangwekkend om te zien en tevens een pleidooi voor ‘een primitief, onbegrepen en miskend volk’, een stam der Dajaks, die verdient dat hem door Nederland hooger geestelijke ontwikkeling wordt bijgebracht.

Hier is ook een taak voor de Afdeelingen van ons Verbond. Tegen billijke voorwaarden stelt de heer Tillema (Parkweg 12, Bloemendaal) deze rolprent ter beschikking.

Wanneer onze Afdeelingsbesturen met één of meer plaatselijke vereenigingen een vertooning inrichten, geven zij de leden met weinig kosten iets bijzanders te genieten.