Johan Kesler. †
Hoewel het zijn naasten bloedverwanten sedert geruimen tijd reeds niet meer onbekend was, dat het ergste ieder oogenblik moest worden gevreesd en ook zijn vrienden, die hem weken lang reeds misten, zich bezorgd maakten omtrent zijn lot, heeft de tijding dat Johan Kesler Dinsdag 7 October, te St. Gilles-bij-Brussel, toch nog vrij plotseling was heengegaan, honderden in Vlaanderen, en ook in Nederland, verrast.
Van dezen oud-gediende van het Algemeen Nederl. Verbond immers kan worden gezegd, dat hij tot zijn laatsten ademtocht de groote gedachte welke bij de oprichting van het A.N.V. voorzat, met onverminderde overtuiging en krachtdadigheid heeft voorgestaan en verspreid. Den avond voor zijn dood nog, trots zijn toestand en hoewel hij reeds verscheidene weken niet meer buitenshuis was geweest, had hij er op gestaan een vergadering van het groepsbestuur te Brussel bij te wonen. Het was zijn laatste krachtsinspanning. Enkele uren later was hij niet meer.
* * *
In 1854 te Delft geboren, doch sedert 1878 in Brussel gevestigd, was deze, door inburgering Vlaming geworden Hollander, een Groot-Nederlander in den besten en den waren zin van het woord. Wat hij als leeraar aan de Modelschool te Brussel, de Normaalschool te Geldenaken, de Normaalschool, de Middelbare School en het Athenaeum te Sint-Gilles-bij-Brussel, alsmede als stichter van de avondleergangen voor volwassenen in deze Brusselsche voorstad en schrijver van leerboeken voor de geestelijke ontwikkeling van het Vlaamsche volk heeft gedaan, zal nooit genoeg worden gewaardeerd. Onze hulde aan dezen nimmer versagenden strijder voor de Nederlandsche kultuur en het Vlaamsche rechtsherstel, gaat echter vooral naar den medestichter, in 1895, van de te Brussel geboren eerste afdeeling van het Algemeen Nederlandsch Verbond en den noesten werker, die niet weinig bijdroeg tot den bloei van het Verbond, in Vlaanderen, vóór den oorlog, nooit wanhoopte in de jaren der verstrooiïng en, ook na het herstel van den vrede, aan de zijde der jongeren stond, toen, trots ontmoediging en tegenkanting, tot de wederinrichting van groep Vlaanderen werd besloten.
Zijn heengaan is èn voor het hoofdbestuur dat zijn raad steeds zeer op prijs stelde, èn voor groep Vlaanderen, waarvan hij, evenals van tak Brussel, de werkzame ondervoorzitter was, èn voor De Distel, de letterkundige afdeeling van voornoemden tak, een zwaar en onherstelbaar verlies.
Vele getrouwen stelden er dan ook prijs op den overledene naar zijn laatste rustplaats te vergezellen. Zijn begrafenis viel door een tragisch toeval, samen met de plechtige overbrenging naar het ouderlijke huis en vervolgens naar de gemeentelijke begraafplaats, van het stoffelijk overschot van zijn in Frankrijk, tijdens den oorlog
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
