Uit Stockholm:
Als lid van uw Verbond veroorloof ik mij de volgende ervaringen te uwer kennis te brengen:
‘Te Groningen staat op de kaartjes van de Gemeentetram gedrukt: bij het afleggen van het tweede traject wordt deze strook door den conducteur ingenomen. Stakker papierslikker! M.i. zou het woord ingetrokken of teruggenomen op zijn plaats zijn. Ik zou u willen aanraden de aandacht van de “Prov. Gron. Courant” erop te vestigen, opdat verbetering niet uitblijve.
Verschillende groote Nederlandsche firma's schijnen zich te verbeelden, dat het noodig is, op alle poststukken naar het buitenland met buitenlandsche termen aan te duiden, hoe de verzending moet geschieden. Drukwerk wordt dus altijd verzonden als Drucksache; Aangeteekend wordt Einschreiben; Papieren en bescheiden (waarom niet “Zakenpapieren” genoemd, dat veel meer opgang zou maken) wordt steeds “Geschäftspapiere”, enz. enz., om bij den Duitschen kant van het euvel te blijven. Naar ik meen, worden deze germanismen, ook die in de brieven zelf, in het bijzonder te Rotterdam gebruikt. Bovengenoemde termen zijn verklaarbaar - ofschoon natuurlijk onnoodig - voor zendingen naar Duitschland, maar ook voor doorgaande post naar Scandinavië b.v. vindt men het steeds noodig den Duitschers de noodige eer te bewijzen, ofschoon waarschijnlijk de postzakken in Duitschland verzegeld doorgaan. (?) De Taalcommissie zou m.i. goed doen, de “N.R. Ct.” te verzoeken, propaganda te maken tegen het germaniseerende Rotterdam.’
Onnoodig. Dat doet de ‘N.R. Crt.’ zelf al. 't Kost heel wat moeite!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd