Neerlandia. Jaargang 23

De Haagsche Winkelweek.

Het Haagsche blad ‘Het Vaderland’ werkte met loffelijken ijver mee, om de ‘Haagsche Winkelweek’ zoo goed mogelijk te doen slagen. Zoowel de ‘Haagsche winkelweek’ als de ijver van ‘Het Vaderland’ begroeten we met vreugde, omdat het een en ander het gevoel van stambewustzijn moet verhoogen. Toch zouden wij gaarne zien, dat zich dat gevoel voor stambewustzijn ook uitte in meer eerbied voor onze taal en in stelselmatiger afkeer van vreemde woorden, overal, waar er goede Nederlandsche voor zijn. We verwonderen ons in dezen over ‘Het Vaderland’, spraken die verwondering al eens uit, omdat dit blad steeds belangrijke onderwerpen uit ‘Neerlandia’ overneemt en tot voor korten tijd tot opschrift had: ‘Het Vaderlandt ghetrouwe blyf ick tot in den doot.’

In een hoofdartikel ‘Ter inleiding van onze winkelweek’ krioelt het van vreemde woorden, waarvoor wij even goede of nog betere hebben. We veroorloven ons te wijzen op: periode (tijdperk), consument (verbruiker), file (rij), energie (krachtsinspanning). enz.

Van vele aankondigingen durven we haast niets zeggen, omdat we er dan... veel te veel van zouden moeten beweren. Eén uitzondering veroorloven we

[p. 96]

ons hier: er zijn enkele uitzonderingen, die werkelijk goed Nederlandsch zijn.

Zonderling doet ons aan het artikel: Den Haag en de Haagsche modehuizen. Dat heet nu een aanbeveling van Nederlandsche waren! Als het niet was om bij te schreien, zouden we er om lachen! (Zie ook Neerlandia 1919, blz. 53).

Kom, opstelraad van ‘Het Vaderland’, gij weet met ons, dat zulke dingen schade doen aan het gevoel van het eigene. Durf uzelf zijn, dan weigert ge zulk Nederlandsch (?). Wij vestigen onze hoop op U. Laat ons niet vergeefs U vragen: ‘Het Vaderlandt ghetrouwe te zijn’ ook in de taal.