Neerlandia. Jaargang 20

Zuid-Afrika.

De taal op Afrikaansche poststukken.

In het voorlaatste nummer van Hollandsch Zuid-Afrika werden verschillende hier met toestemming der Redactie gedeeltelijk overgenomen Afrikaansche poststukken afgebeeld, waaruit duidelijk blijkt, dat de twee-taligheid van de Unie van Zuid-Afrika niet slechts een in theorie aan de Hollandsche Afrikaners verleende bewilliging is, doch ook een in de praktijk nageleefd recht. Het waren juist de departementen van post- en telegraafwezen en van de spoorwegen, die het langst weerstand hebben geboden aan den wil der Afrikaners, dat het theoretisch recht, in de Grondwet neergelegd, ook in de praktijk werd toegepast. De oude politici van Hollandsch-Zuid-Afrika, opgevoed in de school der Engelschen, beschouwden de theoretische erkenning van het Hollandsch als een der twee, geheel gelijk-berechtigde officiëele talen als voldoende overwinning; zij geloofden niet in de kracht van hun moedertaal, omdat zij zelf Engelschen waren, of geheel in de Engelsche school gevormd; zij voerden den strijd voor de rechten van het Hollandsch uit een oogpunt van rechtvaardigheid, vanwaar uit ook een tegenstander zulk een strijd kan bezien, of om, ter wille van zuiver politieke belangen, door toe te geven aan een, nu ja, wel wat dwaas gevoel, de meest strijdbaren onder de Hollandsche Afrikaners aan hun zij te houden. Voor hen was de vaststelling van het grondwetsartikel,

[p. 212]

[p. 213]

waarin aan de Hollandsche taal weer haar eerstgeboorterecht in Zuid-Afrika werd teruggegeven, eigenlijk het einde van den strijd. Doch gedurende hun politieke loopbaan was een ander geslacht opgekomen, voor wie de taalstrijd iets anders en iets meer was dan voor hen; voor wie het vast stond, dat het Zuid-Afrikaansche volk een volk van slaven zou worden, als het zich niet kon koesteren in een eigen, Hollandsch-Afrikaansche beschaving, waarvan hun moedertaal de eenige draagster kon zijn. En sedert die school in de Afrikaansche politiek, de nationalistische, baan brak, en, versterkt door de tallooze fouten van hun tegenstanders, stormenderhand de meerderheid van Hollandsch-sprekend Zuid-Afrika veroverde, om welhaast - het is een gemakkelijke voorspelling - ook bezit te nemen van de politieke macht, nu nog in handen van hen, voor wie beschaving en politiek twee geheel verschillende werelden zijn, sedert dien tijd is er in Zuid-Afrika een stille, hardnekkige strijd gevoerd tusschen hen, die den grondslag van alle volkskracht zoeken in het zelfbewustzijn, het zich zelf gevoelen van het volk, de nationalisten dus, en hen, die dezen grondslag alleen meenen te kunnen vinden in stoffelijken rijkdom en aansluiting bij, dus afhankelijkheid van een sterk en groot volk, het Engelsche. De taalstrijd was langen tijd in Zuid-Afrika een strijd van parlementariërs. Thans is hij een strijd van het volk. Langen tijd werd de oplossing gezocht in wetsartikelen alleen. Nu wordt, op den grondslag van die wetsartikelen door het Hollandsch-sprekend publiek gevochten voor de toepassing der wet in alle sferen van het openbaar leven.

Ter kenschetsing van dien volksstrijd nam het blad tot slot een gedeelte over uit Ou-Boet's brief in het Aug.-nr. van Neerlandia verschenen.

De afbeeldingen hierbij opgenomen toonen, dat de posterijen, zoowel als spoor-, tram- en autodienstmaatschappijen voor den eisch van tweetaligheid ten slotte hebben moeten zwichten.