Neerlandia. Jaargang 16

Ingezonden.

De uitspraak van het Nederlandsch.

Het stuk van den heer B. Canter in No. 11 van Neerlandia noopt mij, zoo niet tot volledige instemming, toch tot een woord van warme waardeering. De heer C. wil komen tot eenheid van uitspraak, zoowel voor Nederlanders uit de verschillende provinciën, als voor de Vlamingen.

Het is inderdaad moeilijk een gewest of ook maar een stad van ons vaderland aan te wijzen, waar zoo beslist zuiver gesproken wordt, dat de daar gehoorde taal als standaard-uitspraak zou kunnen dienen; al blijft het ook waar, dat men tegenwoordig in iedere stad personen kan aanwijzen, naar wier taal te luisteren, een genot is.

Ofschoon ons land zooveel kleiner is dan Italië, missen wij als maatstaf van beschaafde uitspraak,

[p. 283]

wat de Italianen uitdrukken in dit korte gezegde: Si parli lingua toscana in bocca romana (spreek de Toscaansche taal met een Romeinschen mond) of vrij vertaald: spreek de taal nauwkeurig met het welluidendst mogelijke klankeigen.

Wat den heer Canter opviel in de spraak van H.M. onze geëerbiedigde Koningin, trof ook mij, toen ik het voorrecht had H.M. eens te hooren.

De heer C. vat het samen in de woorden: vol, sonoor, volkomen beheerscht, in welke drie woorden tevens belichaamd is het geheele geheim van de juiste uitspraak. Hierbij zou ik nog willen voegen: en het juiste tempo, dat mij tevens in Harer Majesteits spraak bekoorde.

Hel denkbeeld van den heer C. de stem van H.M. vast te leggen in een gramophoon, heeft wel zijne aantrekkelijke zijde, ware het niet, dat aan dit instrument nog steeds het gebrek kleeft van onafscheidelijke bijgeluiden, waardoor de werking veel moet verliezen.

Overigens eene verheffende gedachte èn voor Vorstin èn voor Volk, wanneer in latere jaren kon getuigd worden, met een kleine variant op een gevleugeld woord:

De taal van Koningin Wilhelmina is die van gansch het volk.

EVA VAN DANTZIG.

's-Gravenhage, Nov. 1912.