Maar schijnen vele Afrikaansche meisjes, en vrouwen van het jonge geslacht de taal van hun volk voor het Engelsch te verzaken, er zijn er andere, die de knie voor Baäl niet buigen. Hebben wij niet, eenigen tijd geleden, een vereeniging van Afrikaander vrouwen in Transvaal een poging om het Engelsch binnen te halen en te plaatsen op gelijken voet met het Hollandsch, dat de taal der vereeniging was, zien afwijzen? Gelijk een vereeniging van Engelsche vrouwen in Transvaal het Engelsch als de taal van hun vereeniging handhaven, wilden die Afrikaander vrouwen hun Hollandsch trouw blijven. En zij gaven veel mannen in hun land daarmede een voorbeeld.
Nu is er te Pretoria zelfs een vrouwenvereeniging gesticht, die bepaaldelijk voor het Hollandsch gaat strijden. De Zuid Afrikaansche Vrouwen-taalbond heet zij. De vergadering, waarop dat geschiedde, was bijeengeroepen door mevr. Logan - de Nicht Minnie van de Boer - en onder de dames, die waren opgekomen noemt de Volkstem: mevrouwen Viljoen, Atchison, P. Jooste, Pienaar, Bosman, Melt Marais, Haar, M. Jooste, Botha. Ook enkele mannelijke belangstellenden waren opgekomen, o.a. ds. Bosman, dr. Malherbe, Jan Celliers, P. Jooste, H. Oost en dr. Engelenburg.
Mevrouw Logan leidde de vergadering en ds. Bosman hield een flinke toespraak, Hij gaf daarin dr. Engelenburg gelijk, dat hij kort tevoren had geweigerd aan de voorbereiding van een feest in de hoofdstad deel te nemen, omdat hij niet met zijn Engelsch sprekende medeburgers kon samenwerken voor deze in den gemeentelijken dienst de Hollandsch sprekende burgers op het stuk van de taal voldoening hadden gegeven. Hij sprak vervolgens van de schoolwet, die verbeterd en alvast beter toegepast moet worden, zoodat het Hollandsch tot zijn recht kome.
Dr. Engelenburg, de redacteur van de Volkstem, noemde zich een verstokten optimist op taalgebied. Een natie, die gedaan heeft wat Afrikaander vrouwen en mannen hebben gedaan - zeide hij - kan niet zoo zonder ruggemerg wezen om haar taal los te laten.
De heer H. Oost, redacteur van de Boer, die in de buitendistricten thuis is, verzekerde, dat alom in het land de Afrikaanders wakker zijn voor handhaving hunner taalrechten. De geest in de distrikten is goed - zeide hij - er is een heilzame herleving onder onze menschen.
In het voorloopige bestuur van den Vrouwen Taalbond werden gekozen mevrouwen Atchison, Logan, Armstrong, Jooste, Haar, Jan Celliers, Olland, Viljoen en mej. Ruysch van Dugteren.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd