landsche blad voor Hollandsch lezende menschen de advertenties in het Hollandsch behooren te wezen.
Er waren, zeiden wij, drie uitzonderingen: een gerechtelijke aankondiging van een advokaat of prokureur met Engelschen naam in de zaak van een Engelsch-Indiër; de advertentie van een firma in Engeland, en... een cacaofabriek in Nederland, die haar ‘Royal Dutch Cocoa’ in het Engelsch aan het Hollandsch-Afrikaansche publiek aanbood!
Van het zonderlinge Hollandsch, dat Engelsche firma's voor hun reclame kunnen gebruiken, geeft de Volkstem dit staaltje: ‘Speciaal Rijloon Toegift. Wij geven 2/- in den pond toe, op alle Vijngoederen voor onkoste van trein of postgeld. Dat meent dat gij bijna alle koopen van Draperei, rijloon betaald krijgt bij uwe deur, of met zeer weinig te betalen...... Het is als een raadsel voor ons, klanten regt te adresseren daar wij enkel de naam geteekend krijgen: gelieve te melden of ‘Mijnheer’, ‘Mijfrouw’, of ‘Jong-Jufrouw’. Enz.
Maar laten wij niet te hard oordeelen. Wat geven in Nederland de advertenties niet wel te lezen! Onlangs nog zagen wij in een Vlaamsch blad een advertentie van een kaaskooper in het groot, gevestigd in een stad in Zuid-Holland. Daarin stond b.v.: ‘Wij zijn gewoon allerbeste marchandise te versturen en verwachten dadelijk na kennisneming van deze publicatie de commande.’ Onderteekend: ‘Maison Zoo-en-Zoo.’
Wij vermoeden, dat menige Vlaming zal gedacht hebben: als 's mans kaas van hetzelfde gehalte is als zijn taal, dan pas ik er voor.