Neerlandia. Jaargang 13

Als in de dagen van Tsaar Peter.

Aan het Eerste Internationaal Wegencongres gehouden te Parijs van 11-17 October 1908 was een tentoonstelling verbonden. In de eerste afdeeling trok het woord ‘klinker’ op een groot karton de aandacht der bezoekers. Het karton behoorde bij de inzending van den Russischen ingenieur J. de Zborovski, de eenige, die gebakken straatsteenen tentoonstelde.

Deze ingenieur heeft in Nederland (te Olst) en in Oldenburg zich op de hoogte gesteld van de baksteennijverheid en beheert thans in Russisch-Polen een vijftal steenfabrieken, waarvan vier als directeur voor de Russische Regeering, en één voor eigen particuliere rekening.

De Hollandsche naam ‘klinker’ is - daar hier-

[p. 66]

voor geen Russische naam bestond - op die fabrieken behouden tot aanduiding van dit materiaal.

Tot het gebruik van gebakken steen is men ginds gekomen, doordat natuurlijke steen ter plaatse niet gevonden wordt en aanvoer groote bezwaren zou opleveren, terwijl leem en klei overvloedig voorhanden is; de Russische ingenieur, die de Nederlandsche baksteennijverheid uit eigen aanschouwing kende, ging er dus toe over, van dit materiaal, evenals in Nederland, steen te bakken.

Aldus het verslag in zake het Eerste Internationale Wegencongres, aan de Regeering uitgebracht door de ingenieurs Welcker en Gelinck.

Wie denkt hierbij niet onwillekeurig aan de dagen, toen Tsaar Peter de Groote te Zaandam den scheepsbouw kwam bestudeeren?