Kleine Vlaamschgezinde omwenteling.
De revolutionnairen waren paters en dan nog paters van eene strenge kloosterorde, gesticht door een Italiaan, de Passionisten. De menner, die de vredelievende revolutie tot een goed einde bracht, was een West-Vlaming.
Tot voor enkele jaren vormden de Passionisten van onze Nederlanden eene enkele provincie met deze van Frankrijk. De Vlaamsche paters werden het op den duur moede in het Fransch en door Franschen gedrild te worden. Zij staken de koppen bijeen en besloten voor een eigen Nederlandsche provincie te ijveren.
Onze West-Vlaamsche pater vertrok naar Rome en verbleef er een half jaar om de zaak te bepleiten bij de kardinalen der Congregatie der regulieren en bij andere prelaten.
De scheiding van Kerk en Staat, die den Franschen invloed in het Vatikaan geknakt heeft, wist de Vlaamsche pater ook te benuttigen om tot zijn doel te geraken. En zoo hebben de Belgische en Hollandsche Passionisten zich zonder entente cordiale... van de Fransche provincie hunner orde afgescheurd om een eigen bestuur en inrichting te hebben, waar de gemeenschappelijke taal de Nederlandsche is.
Deze onbekende bladzijde van onze jongste Vlaamsche Beweging heeft ook haar belang omdat zij wijst op een nieuwen geest onder de Vlaamsche kloosterlingen.
(Vl. Gazet).
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd