Neerlandia. Jaargang 12

Noord-Nederland.

Leiden en het XXXe Algemeen Nederlandsch Taal- en Letterkundig Congres.

Gelukkiger keuze had het laatste congres, te Brussel in 1906 gehouden, niet kunnen doen voor hare plaats van samenkomst in 1908, dan de oude Sleutelstad. Van deze kan men toch gerust verklaren, dat ieder lid van het Nederlandsch Verbond, haar zoo al dan niet uit eigen aanschouwing, dan toch door haren roem, beter kent dan menig andere en grootere in onze gewesten.

En voor hoe talrijken onzer is de naam ‘Leiden’ niet de belichaming van dien heerlijken tijd van hun leven, hun vrijen, zorgeloozen studententijd.

Welnu, ons Leiden, ons typisch academisch Leiden, zal dit jaar in de maand Augustus niet de gewone doodsche aanblik bieden van andere jaren, wanneer al wat weg kan gaan het voorbeeld van Pallas' kroost volgt.

Zeker zal dit jaar niet de vreemdeling, die zich pleegt te verlustigen in het oude mooi van eene ‘Hollandsche doode stad’, hier een ideaal vinden, om in rust over een glorierijk verleden te droomen. Neen, de geheele Augustusmaand door, zullen talrijke leden van hoofd- en subcommissies van het congres, druk in de weer zijn, om de laatste voorbereidende maatregelen te treffen, en menig nog laat verlicht venster zal getuigen van de levendige zorgen van hen, die zich voorgenomen hebben, de welkome gasten ‘Leiden op zijn best’ te laten bewonderen.

En dan komen tegen het einde der maand de congresdagen (25-28 Augustus) de kroon op het werk zetten en zullen scharen uit alle streken, waar Nederlandsch gesproken, Nederlandsch gedacht, en voor het Nederlandsch gewerkt wordt, zich vereenigen in die stad, die zoo door en door Nederlandsch is, en door het conservatisme harer inwoners en de frissche, vrije geest, die uit haar academieleven spreekt

[p. 125]

sinds ontelbare jaren, zulk eene gelukkige vereeniging geeft van het oude en het nieuwe.

Zooals reeds gezegd is, velen onzer kennen Leiden, kennen het zelfs door en door, en zij vooral zullen hier en daar verrast worden door veel, wat anders was in den tijd, dien zij hier doorbrachten.

Maar in hoofdzaak waken goede zorgen over het behoud van datgeen, wat op de meest treffende wijze ons terugroept naar het Leiden van vroeger.

Behoef ik u nog te wijzen op den ouden, eeuwenheugenden Burcht, op het wereldberoemd stadhuis, op het paleis der grootste Leidsche industrie van weleer, waarin thans nog zooveel bewaard wordt uit Leidens verleden, dat een bezoek u reeds een geheelen dag van kunstgenot kan geven; op de talrijke musea, de academie, dat eenig ons overgeblevene middeleeuwsch klooster binnen onze veste,

Renaissance-gevel aan de Breestraat 56,
naar eene oude photographie, uit het Leidsch Jaarboekje.

DE BURG,
volgens de prent bij Orlers, uit het Leidsch Jaarboekje.

op de hofjes, op al die verdere juweelen van Oud Holland's bouwkunst, die men hier schier in iedere straat, op iedere gracht nog aantreft.

En dan, wij zullen ons ook naar buiten begeven, naar die mooie Kagermeer, die alom zulk een welverdiende vermaardheid verworven heeft, nu er sedert een tweetal jaren geregeld gelegenheid bestaat, dit puik van Holland's schoon van nabij te aanschouwen.

Ook naar ons schoonste zeedorp, Noordwijk, zullen wij gaan, Noordwijk met zijn breed strand en hooge duinen, waar het zoo aangenaam is te verpozen na heeten zomerdag. En heel het welvarend Rijnland zal voor u open liggen en u lokken tot nadere kennismaking.

Augustus is sedert eenige jaren, een maand van zon en mooi weer en als wij den Koninginnedag naderen, laat de Oranjezon ons zelden in de steek.

Op dan, naar Leiden, waar vrienden u wachten, waar vriendschap gesloten, kennismaking hernieuwd kan worden, waar wij op dien historischen bodem eenmaal tooneel van zooveel strijd, in vrede mogen gedenken en aansnoeren den band, die ons allen, Nederlandersbindt.

W.J.J.C. Bijleveld.