Wijlen tweebak.
Ten tijde van Czaar Peter waren er in het dorp Wormer nog een 100-tal beschuitbakkerijen, die heur waar zelfs naar Indië, Brazilië en de Oostzeehavens verzonden. Bekend is b.v. het puntdicht van den Wormeriaan Van der Meer:
Een dorrip sleept zijn oegst tot daer de son syn loop endt:
En daer de Naelde swymt syn tweebacks waer te koop sendt.
Die Tweebak is thans ter ziele; zijn erfgenamen zijn Beschuit, een burgerman, en Biscuit, een fijne juffer. Samen teelden die het piepjonge Triscuit, dat eenmaal weer Driebak zal zijn. Want er is cirkelgang in de beschaving en de geest van vader Tweebak keert ontwijfelbaar terug.