Neerlandia. Jaargang 1

Aan Leopold Bizio⁽²⁾

(als voren).

Tot op het naakte strand teruggedreven,
Stond Vrijheid pal, en schiep zich zelve een woon
Uit slib en zand... en meer dan vorstentroon
Verrees, gebouwd door Vlijt en Handel, leven
Uit hare borsten drinkend; zie ze zweven,
De wimpels langs de waatren, elk háár kroon
Een parel brengend!... al te kostlijk loon,
Dat Eenvoud, Kracht, Deugd, Moed - haarzelf deed sneven.
Zóó in de lage landen aan de zee;
Zóó ook ‘waar Adria om marmren puinen
Haar weduwsluier weeft;’ en naam'loos wee
Tot weer de stem, langs Alpen en langs duinen
Der vrijheid klonk; - terecht dan ginds het lied
Herhaald, dat hier op enge palen stiet!

(2) Zie Neerlandia, Aug. 1897.