Den Nederduytschen Helicon

Eer-liedt over het twaelf-jarigh Bestandt:

Na de wijse: Gods kinderen ghy meught wel zijn verheught.

MEt herten blijd', end' in den gheest verheught,
Wy schuldigh zijn, den Alderhooghsten goet
Te singhen lof, om zijn ghenaed' en deught,
Die hy aen ons nu sonderlinghe doet:
Want die voortijts in druck onsoet,
Vloeckten onvroet // de twisters vierigh,
In oorlogh wreet regierigh,
Nu manierigh // in rusts gheniet gheheel bevrijt,
Wel saligh prijsen wijt
De vreedsaem werckers cierigh,
Van 't Stilstandt in den strijdt.

2. 'T lijct wel, dat Godt voorstander is van 't recht,

Die veertigh Jaer end' meer ons heeft bewaert,
Dat 't bloedigh // fel, verwoedigh // krijghs aenvecht
Daer med' dat ons den vyandt heeft beswaert,
Niet krencken kond' ons vrijheyts aert,
Die ons vermaert // heeft t' allen tijden,
Waer in wy nu verblijden:
Want 't benijden // des vyants gheensins ons en schaedt,
Dewijl, door Gods weldaet,
Hy selve moet belijden
Ons vry in Landt, end' staet.

3. 'T is wonderbaer, dat die den meesten scheen,

[p. 278]

 

Verwinnigh kloeck te hebben d' overhandt,

 

Dat hy, door noot, aen den benauden kleen

 

Most doen versoeck, om Vreed' oft goet Bestandt:

 

Want of de macht van menigh landt,

 

Aen elcken kant // met volck end' sommen,

 

Men hem te hulp sagh kommen,

 

In verschrommen // nochtans is hy gheraeckt onsacht:

 

Maer onse kleene macht

 

Heeft Godt, tot vreughdigh rommen,

 

Door zijn goed' hulp ghebracht.

 

4. Of den Vyandt, om voeren oorlogh wreet,

 

Meer volck verwoedt ghebracht heeft in het veldt,

 

Dan wy, nochtans met kleenen hoop ghereet,

 

Wy wederstaen wel durfden zijn gheweldt:

 

Maer als men Vred' heeft voor ghestelt,

 

By ons ghetelt // men heeft meer namen,

 

Die om te hand'len quamen,

 

Na 't betamen // van s' Lants welvaert en 's volcx goe rust,

 

Soo dat met ons, na lust,

 

Zijn bondt-ghenooten t' samen

 

Ons Vyanden ghesust.

 

5. Waer voor dat elck danck offeren seer snel

 

Ghestadigh moet den Heer der Heeren groot,

 

Die ons wel heeft ghestraft deur d' Oorlogh fel,

 

Maer wederom gheneest deur Stilstandt bloot:

 

Want twaelf Jaer langh al des krijghs noot

 

Moet zijn als doot // besloten nauwe,

 

Dus In liefde ghetrauwe,

 

Vry van rauwe // wy moeten bidden onghesneeft,

 

Die 't al in handen heeft,

 

Dat hy voor elckx aenschauwe,

 

Na Stilstandt, Vrede gheeft.

     Doorsiet den grondt.