Hier op heeft hy (wedersprekende ondertusschen het gene, daer hy te hooghe door onkonde in verheven was) met kluchtige redenen antwoordende, aldus gheseyt.
2. Antwoordt Klinck-dicht.
MAeckt my vry Seneca, met zijn voornemens sinnen,
Hy mocht wel milde zijn, met wijsheyt zijnd' hem by,
Maer wetens groot verscheel is tusschen hem end' my,
Doch mild' in deelsaemheyt, 'k en weet niet wie 't soud' winnen.
Ick ken 't, ic ben van die, die Musaes konst beminnen,
End' als my Pallas handt raeckt met een vingher vry,
Te latendunckigh dick ben ick daer mede bly,
Maer immers wat ick hebb', 't blijft al de mate binnen.
Nu, vriendt, ick sie dat ghy versoeckingh doet onwis,
Na dat ghy eyscht uyt 't Schuer, 't gheen datter niet in is:
Want geen onrijpe vrucht en kanmen zaedt sien dragen.
Al hadt gh' al wat van my, u zaeyen ware mis:
[pagina 202]
[p. 202]
Maer Plantgen haeltmen wel uyt groeysaem wildernis,
Welcks groeyen Planter dic kan meer dan 't Wout behagen.
Auteursrechtvrij