|
| |
Soo haest en hadde desen zijn Liedeken niet gheeyndight, oft haer en openbaerde hem
dadelijck noch eenen, die met ghelijcke meeninghe ende gheneghentheyt, als den voorgaenden, oock aenhief te singhen een
| |
Winter-Liedt:
Op de wijse, Fortuyn' aylaes der minne boos.
HEt schijnt wel datter zijn in 't veldt
Ghestadigh twee kampende Heeren,
Die d' een den and'ren met ghewelt
In haer Rijck soecken te verneeren,
Het blijckt alsoo, wy konnen sien
Aen Apollo, wiens kracht moet vlien,
Als Boreas, vol druckx verseeren,
Bringt veel droefheyt voor verblien.
2. Want alle dingh met treurigheyt
Schijnt door zijn komst te zijn bevanghen,
Verciert gheweesde aerde leyt
Met Iunos witte kleedt behanghen,
Alsoo dat haer vruchtbarigh lijf
Is onvruchtbaer gheworden stijf,
Toonende druckigh bleecke wanghen,
Siend' als doot door 't fel bedrijf.
3. De hert-verquickster Flora schoon,
| |
| |
Met al haer veldtcierende vruchten,
Komt nu van droefheyt niet ten toon,
Mits haer minnaer van haer moet vluchten,
Pomona lieflijck // tot versaen
Met vrucht gherieflijck // is vergaen
Door Vries-heer oudt, oorsaeck van suchten,
Onghemack en groote schaen.
4. 'T schijnt dat om lieve Moeder t' saem
Hier alle d' Aertsche vruchten trueren:
Want sy verdwenen onbequaem
Haer nu verberghen t' alder uren,
De Voghels, Vee // lijden ghepijn,
De dieren mee // te samen zijn
Ghevanghen met angstigh besueren,
Van dees veelvanghende lijn.
5. Een nieuw ghestalt, wesen, en aerdt,
Heeft vele dinghen aenghenomen,
Door desen fellen grijs ghebaert
Men 't water als Cristael siet komen,
't Bosch-nimphigh soet // Driads gheslacht,
Niet meer en spoet // ghelijck 't wel placht,
Tot wandelen, mits kruyt, dier, blommen
Zijn benomen jeught en kracht.
6. Dus al wat Aerdtrijck, Locht en vloet
Beswemmen magh, vlieghen oft treden,
Onder zijn heerschappy het moet
Met druck veel tijts den tijdt besteden:
Hier in den Mensch // niet en is vry,
Maer teghen wensch // klaptandigh hy
Gaet, als koorts hebbend' op de leden,
Neustreck schier elckx handtwerck zy.
7. Oock zijn ghekrult schoon mondigh haer
Is met vercieringh overtoghen,
In schijn als zijnde silver, maer
'T is ongherijf, men is bedroghen,
Al door de wreetheyt // die nu stiert
| |
| |
Vyandt van heetheyt // dies hem viert
Elck mensche naer zijn best vermoghen,
Om versachtingh ghemaniert.
8. Dus desen wijt vermaerden Vorst
Van elck bevonden wort wreetdadigh,
Is oorsaeck van hongher en dorst,
En oock van menighs doot beladigh,
'T schijnt die veel heeft // hert-treckent root,
'T gheen Pluto gheeft // heeft minder noot,
Van hem, dan die seer onghenadigh
Zijn van Pores heel ontbloot.
9. Ghy Menschen oudt, by Winter-tijdt
Verdort, u leven wort gheleken:
Want ghy door ouderdom oock zijt
Van vreught en krachten meest besweken,
U soete jeught // oft Somer-blom,
Leyt in onvreught // ghevallen om,
Vol onghemack, en swaer ghebreken,
Tot elckx nut den tijt u rom.
Elck heeft ghebreck.
|
|
Auteursrechtvrij