Den Nederduytschen Helicon

Binnen dat ick dit bediet der seven dagen aendachtelijck overleyde, om den rechten zin met goet onderscheyt te verstaen, quam eenen anderen mijn innerlijcke gedachten breken, die den Lententijdt met een soet singhende stem seer hooghe prees, singhende een Liedeken.

[p. 187]

Lenten - Liedt:

Op de wijse, Ic hoord' een Maeghdeken singen.

VEel dingh vertoont hem vreughdigh,
Door den lieflijcken tijt,
Die voort is komen jeughdigh,
Den Boream tot spijt,
Waer door dat heel ghenesen
Vesta kuysch schijnt te zijn,
Want sy voor druckigh wesen
Nu toont een blijd' aenschijn.

2. Iupiters sone lieflijck,

Dianes broeder soet,
End' Ops minnaer gherieflijck
Komt nu door liefden gloet
Zijn liefde liefdigh toonen,
Aen haer die lagh als doot,
Dat spruytgens jongh bekroonen
Nu cierlijck haren schoot.

3. Crocus met zijn beminde

Komt nu groen-armigh voort,
Met Baucus schoone linde,
Philemon vreught oorboort,
Silvan, Pan, en Driaden
Zijn vrolijck oock te saem,
Om dat Isis gheladen
Heeft blommigh haer lichaem.

4. Van Progn', end' Antigone,

Tonghloosigh langh ghebeckt,
Wort ons 't soet weder schoone
Vermaeckelijck ontdeckt,
Om hoogh men haer siet zwieren,
'T schijnt of Apollo blont
Van haer, door vreughts manieren,
Wort stadigh danck ghejont.

5. De blijdgheestighe dieren

[p. 188]

 

Maken blijde gheschal,

 

De Voghels vreught hantieren,

 

Op Bergh, in Bosch en dal

 

Hoortmen vermaecklijck klincken,

 

En door natueren aert,

 

Men siet elck dierken schincken

 

Zijn liefd' aen zijn ghepaert.

 

6. Dus zijn Velt, kruyt, blom, boomen,

 

Door Voghelkens verblijt,

 

Vliet-Nimphen, waterstroomen,

 

Van angst oock t' saem bevrijt,

 

't Gheschubde Vee nu dertlijck

 

Zwiersteyrtigh henen springt,

 

Gheleden pijne smertlijck

 

Hun nu niet meer bedwingt.

 

7. Dametas wel vermeyden

 

Magh met zijn Galathee,

 

Door groen vercierde weyden,

 

Blaed'rijcke bosschen mee,

 

'T ghevlerckte wicht snel schietigh

 

Bruyckt oock zijn volle macht,

 

Soo dat jeught vreught ghenietigh,

 

Ghelijck der Lenten kracht.

 

8. Maer Jeught doch dijn betrouwen

 

Niet vast op 't leven stelt,

 

't Lents blomken wilt aenschouwen,

 

'T welck cierlijck staet op 't velt,

 

Hoe haest dat licht ter neder,

 

Te niet end' gantsch verdort,

 

Alsoo u leven teder

 

Onseker is end' kort.

     Elck heeft ghebreck.