|
| |
| |
| |
Huwelijk-vaers op de echtverbintenisse van den heere, Abraham Louïs Nau, en mejuffrouwe, Susanna Rocques.
Voltrokken binnen Rotterdam den 28ste van Lentemaend 1790.
Driemael zalig Echtverbond!
Wen de liefde op deugd gegrond -
Zuivre zucht, het hart doed blaeken;
Daer geen nietig schijnvernis,
Die den brand der vreê doed slaeken,
't Doelwit van het Huwlijk is;
Maer het hart aen zeên geheiligd,
Door Gods milde gunst beveiligd,
Louter blaekt uit reine min, -
De eerzuil van de liefde en achting
Voor het heil der Echtvrindinn':
't Gaet nooit boven ons verwagting,
Als den waeren Huwlyks God
Voorspoed schenkt, aen zulk een lot.
| |
| |
Zoo is 't doel ook van den Echt,
Waer aen 't zegel word gehegt
Op deez' blyden dag der dagen:
Abraham, voor lang verpand
Aen het Puik van Rotte's Maegen,
Reikt Susanna, hart en hand:
Hij, - haer liefde dubbelwaerdig;
Zij, - bevallig, vrolyk, aerdig,
Huuwen uit een' reinen grond:
Hier, hier voegen Mirthen, Palmen,
Voor dit heuglyk echtverbond!
Vrienden doe de zael wêer galmen,
Van hun beider lof en deugd,
't Paer ten wellust, ons ten vreugd'.
Nau, thans Vriend en Bruidegom,
Had ruim Twintig Jaeren, om
't Dierbaer hart des Bruids gehengeld;
ô! Hoe lang viel niet den tijd!
Die het zoet met bitter mengeld,
En al kruipend heenen glijd:
In veel zuchten, in veel klaegen,
Sleet de Bruid'gom vast zyn daegen,
Daer de liefde keerde in roet,
En Susanna, steeds geduldig;
Wijl de hoop 't vooruitzien voed';
Bleef hem 't Sleepend Jaewoord schuldig,
Schoon een lonk van 's Bruidjes ziel,
Op de deugd des Bruidgoms viel.
| |
| |
't Snelgevleugeld minnewicht
Schoot in 't harte, schigt op schigt,
Bond de teed're liefdekoordjes
Poez'lig, onafscheidbaer vast;
Duizend zuiker zoete woordjes,
Met de zorg der Min belast,
Deê Susann' in liefde blaken;
Nau zijn heil bestendig maken.
Nu treed Gij ô heilrijk Paer!
Na een lang - standvastig Vrijën,
Naer het heilig Echtaltaer;
D'eindpael van het bitter lijën!
Thans - is uw' strijd volstreên;
Vijfpaer zinnen zijn nu één.
Heil zij U - ô braeve Twee!
Wij, wij deelen gunstig meê
In uw vreugd en rein genoegen:
Heil zij U, ô eêl Geslacht!
Dat de Godheid t' zaem wou voegen,
Eer gij om elkaêr nog dagt:
Uw geluk moog' eeuwig klimmen;
's Voorspoeds Zon voor U staeg glimmen;
Zoo volgt Gij uw Oudren naê,
Die voor Godsdienst 't alles waegden; -
Oogende op Gods heilgenaê;
God en zijn Geboôn naer jaegden, -
Vlugtende uit het lelierijk,
Door een waere Godsvrucht blijk'.
| |
| |
Beide afkomstig van dat bloed,
Dat verlicht, de liefde voed',
Voor den God der Legerscharen;
Die van eeuwigheid besloot,
Nau en Rocques t'saem te paeren;
Zij uw zucht ook even groot:
Juist giijk den olm en wijngerd,
Om elkaêr blijft vast geslingerd,
Werpt u zoo om Godsvrucht heên;
Dan zal 't blank geloof u leeren,
Hoe gij in veel' teegenheên,
Met u zelven moet verkeeren,
En op 's Ouders wijz', bestaen
't Zelfde voetspoor in te gaen.
Nau, oprecht en gul van aert,
Die de deugd met weldoen paerd
En oprecht is in zyn' handel,
Zal, hoe haet en nyd ook woed,
Door een' onbevlekten wandel,
Juichen in zijn' tegenspoed!
Rocques! zijn geliefde Gade;
Hoogbemind in wel te rade,
Door haer dringende verstand;
Zal met hem, die snoodaerts keeren,
Die door 't onrecht overmand,
Eigenbaetzucht godd'lijk eeren;
Themis die het recht bemind,
Weet de rechtzaek van mijn' Vrind.
| |
| |
Ziet gij soms een zwaere orcaen,
In het buld'rend noord' ontstaen,
Daer de gloende sulpher dampen
Blixems schieten ddor het zwerk;
Denkt dat de Almacht, all' de rampen,
Alle druk steld pael en perk;
Want, na duizend dondervlaegen,
Komt de heilzon toch opdagen,
Die het gantsch heeläl verligt;
't Aerdsche is vol afgrijslijkheden,
Doch de wijsheid doed haer plicht;
Volgd de richtsnoer van de reden;
Zoo doed ge ook mijn' Abraham!
Gantsch verlicht door 's wijsheids vlam.
Nooit, nooit kan 't u kwalijk gaen;
Altoos hebt gij welgedaen,
Aen den Armen, aen de weezen,
Steeds getrouw in uwen Post,
Hebt gij geen gevaer te vreezen;
Hoe de kar der wangunst host,
Zult gij Goëls zegen smaken:
Kerkendienst zijn nutte zaken! -
(Reeds is Hij in Salems vreugden
Daer geen onheil heerschen kan)
Ging voor u voor - Gij volgd zijn deugden!
Voorburg dankt u, voor het goed,
Dat ge aen haer' Gemeente's doed.
| |
| |
Rocques daeden zijn ook braef,
Die ik met bewijzen staef:
Laet haer' grijzen Vader spreeken,
Hoe haer' nutten dienst en vlijt,
Aen hem, dag aen dag gebleeken,
Werkzaem is van tijd tot tijd;
Hoe zij zich weet in de zorgen;
Die van d'avond tot den morgen
Huihoud'kunde beezig houd;
Met een Zaelig vergenoegen,
God tot lof - naer eisch te voegen,
Daer het gantsche Huisgezin,
In de Ziel Susann' bemin'.
Rust en voorspoed, vreede en heil,
Stuure u beider levenszeil,
Langs des Waerelds woeste klippen:
Liefde, die uw spond' bewaekt,
Doe het hemelsch nectar glippen
In een' schoot, die vruchtbaer blaekt:
Neegen maenden - Echtgenooten!
Zien wij dan uw vreugd vergrooten,
Daer 'er aen uw Huw'lijkskroon,
(Dit, dit wenschen wy) mag prijke
Eene Dochter of een' Zoon,
Die het Beeld der Deugd gelijke:
Op die hoop, vier' Blijharts geest,
Nog uw Zilvre Bruiloftsfeest.
|
|
Auteursrechtvrij