Momus Annalen veur 1833 en XI

Momus spoortrein of den izere weeg van de Vriethoff, gaonde langs al de veurnaumste straoten van de gooye Stad Mastreeg tot aon de groete zaul van Momus.
Eis schoen leedje, um neet te zingen.

NB. Dee dit leedje in plat Hollands neet kon begriepen, zal wel zoe good zien, 't in plat Mastreegs te translateeren.

Ieder weet het, ik weet 't ook,
Alles is thans stoom en rook,
Liep een paard ook nog zoo snel,
Immer is de stoom ons wel.
Gaat een zeilschip nog zoo hard,
'T is geen stoom, dit doet ons smart;
Alles hierbij vergeleken,
Zonder stoom! het zijn gebreken.

Zonder stoom, ging Momus voort,
Zonder stoom! 't is ongehoord.
Ieder ging thans stoomend heen,
Momus niet! - slechts hij alleen,
Hij alleen, moest, zoo ik zeg,
Vord'ren langs den ouden weg.
Maar 't gelukte; ô mogt het blijven,
Momus stoomend voort te drijven.

Elf der leden van dien raad,
Reden stoomend langs de straat,
Vrolijk opgeruimd en blij,
Reed het elftal ons voorbij.
Juicht dus Momus Societeit!
Juicht! en wees verheugd, verblijd,
Stoom en vlieg en wil u spoeden,
Of vrees voor de Momus roeden.

[p. 68]

 

Stoom toch altijd zoo 't behoord,

 

Stoom in vriendschap lustig voort,

 

Stoom steeds zoo, dat ieder zegt,

 

Momus spoortrein liep steeds regt.

 

Zorg vooral toch dat u pad,

 

Nooit geen kwaad of vuil bevat,

 

Want dan liep de trein daarneven,

 

En viel Momus; hij moest sneven.

 

 

 

Houd uw spoor dan immer glad

 

Door de weg van Maastrichts stad,

 

Houd dus Momus spoorweg rein,

 

Laat 't de beste spoorweg zijn

 

Die men vindt in 't gansche land,

 

Reikt elkaâr de vriendschaps hand,

 

Om de Momus waarde vrinden,

 

Al meer vast aan een te binden.

 

 

 

Dan blijft Momus steeds in stand,

 

Vastgesnoerd door vriendschaps band,

 

En met stoomkragt even snel!

 

Gaat het Momus vrienden wel.

 

Doch als afgunst u benijd,

 

Laat het over aan de tijd,

 

En de leus die blijft geschreven,

 

Lang zal goede Momus leven.