Missen en gezangen

[p. 30]

61

Wat mag dog de nijd meer woeden, en ver-bittert nog vermoeden, dat-ze Sluijten
kan in't graf. die door Steenen heen kan bre-ken, en dikmaals tot zijns magts te-ken, aan de
doo-den tle-ven gaf?
Gaat vrij, wagters, weer ter Ste-de, boodschapt dat, die heeft ge-le-den, van de dood is
op gestaan. wanneer d'aard be-gon te be-ven, to-en her-nam hij weer het le-ven, en is
uijt het graf ge-gaan.
Keert vrij, vrouwen, met uw kruiden vers gepluktint warme zui-den: al ist vroeg gij
komt te laat. hij is voor de zon ver-re-zen, met zijn on --be-derf--lijk we-zen, balzem
komt hier niet te Staat.
Waarzijn nu, ô dood, uw kragten, uw---e prik-kel, uw--e magten? hier ô dood, is
uw-e dood wil, ô dood, uw praal dan Staaken, Je-sus, die de dood kwam Smaaken, heeft uw
van uw kragt on-bloot.