Mededelingen van het Cyriel Buysse Genootschap 9

[p. 169]

65

UBG hs. III/77

Nevele 12 Februari 1879.

Lieve Paul,

Vrijdag zal ik u de vijf volumen uit de Bibliotheek terugzenden. Ik heb er eenige goede modellen uit kunnen nemen. Indien de Heer Vander Haeghen⁽¹⁾ weet, dat ik de boeken heb gehad, gelief hem van mijne zijde hartelijk te danken. U dank ik nog veel meer voor al uwe moeite.

In de twee ongebonden werken staan geene modellen, die navolgbaar zijn, en ik heb ze ook niet gelezen; dit laatste is geen verwijt, ik deel u dit maar mede, opdat gij niet denken zoudt, dat de omslag hier bezoedeld is. Mr. Vander Haeghen moet overigens wel weten, dat zij waren zooals zij terugkomen. Ik verzeker u stellig, dat er geen enkel vlekje hier aan is gekomen.

Van Bastiaan⁽²⁾ had ik ook eene huwelijksaankondiging gekregen, datum postmerk. Ik heb dadelijk een kaartje teruggezonden.

Dat moet dezelfde niet zijn waarmede juffer Elisa voor ongeveer twee jaar was verloofd. Het was dan met eene hooggeplaatste personaadje in de magistratuur of een beroemd advocaat, ik herinner mij zeer goed zelfs zijnen naam in den tijd gelezen te hebben; maar ik heb hem vergeten. Thans schijnt het tamelijk vulgair, als ik het goed voorheb.

Ook den Assomoir⁽³⁾ van Léon zal ik met dankbetuiging bij het pak voegen. Het is een hatelijk genre van litteratuur; maar wat talent in dat boek! zulks was ik verre van te vermoeden.

Mama stelt het zeer goed, zij is heel gezond, maar soms heesch zonder verkoudheid.

Thans heb ik geene porseleinmodellen meer⁽⁴⁾ en het ware zeer onbescheiden te onderhooren of er wellicht nog te krijgen waren...

(1) Ferdinand van der Haeghen (Gent 1830-1913), hoofdbibliothecaris van de Gentse Universiteit; zie over hem A. Roersch, Biographie Nationale XXIX, suppl.t.I (1957), kol. 635-641.

(2) Bastiaan kon niet worden geïdentificeerd, evenmin als juffrouw Elisa.

(3) L'assommoir van Pauls broer Léon is de bekende naturalistische roman van E. Zola. Het boek is een onderdeel van de twintigdelige cyclus Les Rougon-Macquart en veroorzaakte bij zijn verschijnen in 1877 een groot schandaal.

(4) Vgl. brief 61, aant. 5.

[p. 170]

De benoeming van Geets⁽⁵⁾ heeft mij zeer verheugd, ik ben niet onder het getal dergenen, voor wien de eereteekens geene onderscheiding schijnen. Ik heb hem dadelijk geschreven.

Adieu, lieve Paul, vele minzaamheden aan heel het huisgezin.

Uwe Tante
Virginie.

(5) Willem Geets; zie over hem brief 16, aant. 4.