395. Ten hoesten.
¶ Die den hoest heeft hi is roet int aensicht ende dorst hem dicke ende lusten hem bet te wesen an der coude dan an der hetten, so is dat euel van heter nature. Mach hi vele op rasenen, so sal hi bloet laten midden inden boghe vanden arm of op die scouderen is hy so out ende so crachtich dat hijt doghen mach. Rasent hi oec luttel op, salmen hem saluen die borst met oly die is ghemaect van fiolen ende hi sal eten warmoes dat van pople ghemaect is met smoute.