Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
Auteursrechtvrij
[pagina 30]
| |
Stem: Wilhelmus van Nassouwen, &c.
IN ’t Iaer negentigh sesse,
Hoort toe ‘t werdt u verklaert,
Sijn gekomen expresse,
Tot Vlissing en vergaert,
Vier-en-vijftigh Schepen schoone,
Uyt Hollandt ende Zeelandt,
Om de Engelsche Kroone
Te doen goedt onderstandt.
Sijn Excellentie verheven
Met Heeren en Edellien,
Heeft hem selven begeven
Om te komen besien,
Graaf Lodewijck van Nassouwe
Trock met ons principael,
Ionck-Heer Ian als die getrouwe
Die was ons Admirael.
Den eersten Mey verheven
Sijn wy te zeyl gegaen,
De Wielingh uyt gedreven
Ende quamen onbelaen,
Voorspoedigh sonder veel slaven,
Eer den vierden dagh quam om,
Tot Pleymuiden in de haven,
Daer wast al wellekom.
De Engelschen met hoopen,
Scheepen seer wel gemant,
Quamen daer oock aenloopen
Vergaderden aen alle kant,
Selfs quamen daer in persoone,
Den grooten Admirael,
Oock den Graef Essex ydoone,
Was onsen Generael.
Als wy nu al te samen,
By een waren vergaert,
| |
[pagina 31]
| |
De Soldaten ook quamen
Te scheepe onbeswaert,
Zy waren in ’t getale
Ontrent tien duysent gesien,
Sy waren in ‘t generale
Wel achtien duysent lien.
In Iunius dertiene
Is dees Armade veyl,
Triumphant, heerlijck om siene
Vertrocken onder zeyl,
Hondert tsestigh Scheepen sane
Seer weynigh meer noch min
Zijn met goet wint gegane
Naer Spanjen ’t zeewaert in.
Wy liepen tien dagen
De Barrelts in ’t gesigt,
Des anderen daeghs wy sagen
Den Vijgen bergh seer digt,
De Kaep Vincent Maria
Zijn wy voor by gerent,
En quamen soo op leye,
Daer wy ’t hadden gemunt.
En sijn alsoo voorspoedigh
Den lesten Iuny de vijn,
Komen met herten moedigh
Ontrent ’t Eylandt van Cades fijn,
Nu Calis Malis geheten,
Den Speck was seer verstoort
Als hy het quam te weten,
Wy wouden hem aan boort.
Nu moet ick oock verklaren
Binnen de haven breet,
Lagh een Vloot om te varen
Naer Indien al gereet,
’s Konings geweldige schepen
Hadden sy tot Convoy,
Sy waren daer benepen,
’t Was al hackelderoy.
Nochtans al sonder meyen,
Waren sy seere prat,
Haer Scheepen en Galeyen
Braghten sy in het gat,
| |
[pagina 32]
| |
Sint Philippus soo sy dachten
Met seven hondert man,
Die souden ons wel verwachten
En keeren ons daer van.
Wy als de onvervaerden
Sijn gekomen bet naer,
Ten ancker by de Spanjaerden
Schooten dien avont daer,
Een deel geweldige schooten,
Dit was niet na haer sin,
’s Morgens heeft het haer verdrooten,
Ruymden sy dies bet in.
Bet in sijn sy geloopen
Beneffens het poinctael,
De Galeyen sijn gekroopen
Onder Stad altemael,
Maer wy sonder verdrieten
Loefden sterk aen met gewelt,
En drevense daer van met schieten
Zoo datse ruymden ’t velt.
De Galeyen moesten vluchten
Al schooten sy seer sterk,
Oock vreesselijck sonder duchten
Uyt de Stadt en bolwerk,
Haer schieten was niet te wegen,
Want waer sy schooten een schoot
Daer schooten wy weer tegen
Zoo dat ’t haar haest verdroot.
Doen sijn wy voort gevaren
Volghden de Galeyen kort
Die by haer schepen waren
Onder ’t Poinctael en ’t Fort,
Geweldigh gingh ’t daar aan’t schieten,
Daer vloogh soo menigen kloot,
Wel twee uren sonder verdrieten,
Zoo menigen hondert schoot.
De Spanjaarts moesten wijcken
Al schooten sy seer lanck,
De Galeyen gingen strijcken
Al wast tegen haer danck,
Wat konde vluchten met beven,
Verlieten haer schepen met schandt,
| |
[pagina 33]
| |
Ses groote zijnder gebleven
En drie staken in brandt.
Sint Philippus was den eenen,
Met noch twee ander groot,
Den Vies-Admirael tot verkleenen
Werdt ingenomen bloot,
Zijn Vlagh, ’t mocht hem wel spijten,
Werdt af geruckt metter daedt,
Doen hoordemen roepen ende krijten
Over die gantsche Armaedt.
Wy duytschen als d’ onvervaerden
Schietende na Painctael,
Zoo gingen die spanjaerden
Schampado al te mael,
En hebben het Fort verlaten,
’t Was voor de stadt een grou,
Wy planten t’ onser baten,
Oranje, blance, blou.
De soldaten met troepen
Nu synde onbelaen,
In Iachten en in sloepen,
Maer haer Oversten saen
Kregen hier door couragie,
En voeren strax aen landt,
By ’t Fort sonder quellagie,
Oft eenigh wederstandt.
Aen landt syn sy gekomen
En strax voort gemarcheert,
Naer de stadt toe als die vromen,
Die sy ongefesteert
Met vliegende Vaendels getrouwe
Geweldigh namen ras,
Daer ’t Edel bloedt van Nassouwe
d’ Eerst der mueren was.
d’ Edel bloet van Nassouwe
Met den Graef ons Generael,
Als Helden goet getrouwe
Waren die principael,
De spanjaerden moesten wijcken
Al schooten zy seer verstoort,
Naer ’t Casteel gingen zy strijcken,
Dat gavens op met accoort.
| |
[pagina 34]
| |
Ons wiert de Stadt gewonnen
De Vaendels daer geplant,
Geplondert en deur ronnen,
De Spanjaerden tot schandt,
Een wonder werck verheven
Is daer doen noch geschiet,
Ten selven dagh voorschreven
Den eersten Iuly siet.
’s Anderen daeghs ’t heeft gebleken
Sijn de Galeyen ree,
Voorts door Herodes treken
Wegh geruymt tot in zee,
Haer schepen moesten daer blijve
Die sy verlieten met schandt,
Ontrent dertien en vijve
Staken sy selfs in brandt.
Dus lagen wy daer gestreken
Ick segh ’t u overluyt,
Ontrent twee volle weken,
Veel kregen goeden buyt,
Soo werden huysen en sloten
Daer over al in ’t Landt.
Met de Stadt overdroten
Geplondert en verbrandt.
Zoo quamen die soldaten
Doen wederom aen boort
Hebben de Stadt verlaten
Om dat sy was verstoort,
Zijn Toorn wiert afgeschooten
’t Was om die Klocken goet,
Veel metalen schuts gegoten
Werd’er verkregen soet.
Den vijftienden Iuny reene
Zijn wy vertrocken blij,
En quamen aen ’t Landt gemeene
By de Caep sint Mary,
Ick segh ‘t u sonder liegen
Ons Leger sloegh daer neer,
Daer sagh men ’t Vaendel vliegen
Oranjen van der Veer.
De Vaendels lustigh vloogen
En sijn voort onvervaert
| |
[pagina 35]
| |
Naer de Stadt toe getogen
Van Pharao sterck vermaert,
Drie Iachten kloeck van sinnen
Met Nederlanders gemant,
Hadden die Stadt al inne,
De vaendels daer geplant.
Wy vonden de Stadt open
De Spanjaerden villeyn,
Waren daer uyt geloopen,
Schampado groot en kleyn,
Was ’t niet een groote schandt,
Te verlaten sulck een Iuweel,
Staken daer in den brandt
De Stadt met haer Casteel.
Doen Pharao nu (wilt merken)
Was berooft en verbrandt,
Met huysen, Kloosters, Kercken
Rontsomme daer in ’t Landt,
In Iuly twintigh en seven
Quamen wy weer aen boordt,
Des anderen daeghs verheven,
Sijn wy geloopen voort.
Wy gingen dus spanceeren
De Cape sint Vincent
En quamen soo laveren
De Funsterre ontrent,
Voor de Crongie wy quamen,
Thoorhol lagh dichte voor,
Doen wenden wy al te samen
Af van de Caep Prijoor.
Doen wy nu soo met luste
Verstaet wel mijn bediet,
Over al de spaensche Kuste
Hadden door loopen siet,
Geen schepen daer en vonden
Soo lieten wy voort gaen,
Naer pleymuyden tot dien stonden
Daer qamen wy onbelaen,
Augusti den dagh achtiene,
En schooten seer playsant
Triumphen heerlijck om siene
En quamen triumphant,
| |
[pagina 36]
| |
Voorts in Duyns met hoopen
Daer hielden wy gemeen,
En syn doen voort geloopen,
Schooten adieu in ’t scheen.
Looft Godt de Heer verheven
Kryghs-lieden triumphant,
Dat hy ons heeft gegeven
Victory en bystand,
Stryt als vrome Krijgs-knechten,
Dient Godt van herten bly,
Laet ons kloekelijck vechten
Tegens spaens Tyranny.
|
|