Matroosen vreught
(1696)–Anoniem Matroosen vreught–
Auteursrechtvrij
[pagina 19]
| |
Stem: Van de Mossel-kreeksche Papen.
HOort toe Matroosen al te saem,
Die varen by de Zee,
Zijt ghy met storm of noodt bevaen,
Godt helpt u op een Ree,
Want menigh Boots-gesel
Haer leven moeten wagen,
Al op de zee rebel,
By Nachten en by Dagen.
De zee door Gods gehengenis
Verteert soo menigh Man,
Die al te samen van den Vis
Verslonden worden dan
Maer laes! wat leydt daer an
Waer onse lichaems varen,
Als Godt ons ziele dan
Eeuwelijck wil bewaren.
Wat lijt den zee-man al verdriet
By nachten en by dagh,
Als hy de doodt voor oogen siet
En niet ontvluchten mach!
Door storm en groot onweer,
En gewelt van de Baren,
Dat brenght ons dies te meer
In anghst en groot beswaren
Oock groot gewelt en tegenspoet
Lijdt den zee-man vailjant:
Van Turck en Roovers seer verwoet
Worden sy aengerant,
En veel Vyanden meer
Die haer soecken te krencken,
Die varen by der zee
Mogen hier wel op dencken.
Als sy oock op een lager wal
Door stormen drijven voort,
Seer haestigh sy de Masten al
Dan kerven over Boordt,
Dan sien sy weer de doodt
Voor oogen met vertsagen,
Somma, de sorgh is groot
| |
[pagina 20]
| |
Die den zeeman moet dragen:
Godt helpt haer dan wel uyt den noot
Die hem aenroepen seer,
Hy wil niet den Sondaer sijn doodt,
Maer dat hy hem bekeer:
Want door sijn stercke handt,
Gaet hy den Mensch weer laven,
En brenght haer weer te Landt
In een gewenste Haven.
Als sy komen te Lande syn
Soo is haer eerste werk,
Te Bier of in de Brandewijn
Maer weynigh in de Kerck;
’t Is daer vergeten dra
Dat haer den Heer gepresen,
Trouw hulp door syn gena
Uyt anghst en groote vreesen.
Als sy krijgen haer gelt in d’ hant,
Soo is het haest verteert;
Sy koopen daerom Lant noch zant,
’t Is voor Weerdin en Weert,
’t Is of hy ’t ergens vindt,
Soo gaet hy domineeren,
Dat men soo suerlijk windt
Siet men soo licht verteeren.
Met Vrouwtjes van den ligten aert
Raken sy op het wildt,
Sy moeten weder op de Vaert
Als ’t gelt al is verspilt,
’t Is haer geen groote eer,
Noch minder voor de Vrouwen,
Want sy na Godes Leer
Haar zedigh moeten houwen.
Maer waer mach ick doch praten van;
Wat siet men veel gepronck
Dagelijks langs de straten gaen,
Van dochters oudt en jonck,
In Hollant over al
Siet men haer gaen brageeren,
Het komt door ongeval,
’t Sijn geen dochters met eeren.
De zeeuwsche meysjes, wat een praet
| |
[pagina 21]
| |
Die weten oock seer wel,
By nacht te danssen langs de straet
Al met een Boots-gesel,
En maken groot geraes
Met de Ionghmans wilt weeten,
’t Sijn dochters van deux Aes,
Of het is my vergeten.
Maer is het niet een mal gelaet
Van dese dochters hoort,
By nacht te danssen over straet
Den speelman die gaet voort,
’t Is haer geen groote eer,
Sy konnen ’t lichtelijck dragen
Want in Oost-Indien veer
Hoort men van haer gewagen.
De Iongmans agten’t voor geen quaet
Sy seggen ’t is playsier
Te danssen somtijts langs de straet
Al met een Venus dier:
Maer soo de Schrift vermelt
Soo is het haer geen eere,
Dat sy soo schoone gelt
Soo roeckeloos verteren.
Dese Iongmans en dochters fraey
Die sijn seer wel bekent,
Sy woonen op de Turf-kay
Of ergens daer ontrent,
Om dat sy eerlijck syn
Soo wil ick haer niet laken,
Want is den draet noch fijn
Men souse groover maken.
Gy jongmans hoort met goet bescheyt
Houdt doch in drincken maet,
Want Dronckenschap is (soo men seyt)
De Moeder van het quaet;
Leeft vry na Godes Leer
Wilt quaet geselschap haten,
Soo sal u Godt den Heer
In vrede varen laten.
Oorlof Matroos hoort mijn vermaen,
Als ghy zijt in de noodt,
Roept God den Heer van herten aen,
| |
[pagina 22]
| |
Bekent u sonden groot,
Want die van herten seer
Berouw heeft van sijn sonden,
Die wort van Godt den Heer
Genesen al sijn wonden.
Doe men dit nieu Liedt eerstmael vant
Voeren wy over Zee,
Van Oost-Indien na ’t Vaderlandt,
Naer Middelburgh de Stee,
Met ’t schip Prins Hendrick ree
In’t Iaer van dertigh negen
En sestien hondert mee,
Den thiende maert geschreven.
|
|