Historie van Malegijs

Hoe dat die duvel Balckare metten anderen duvelen raet hielden om Malegijs te bederven, ende wat raet si vonden.

DOen Lucifer vernomen had dat hy Belial ende Bleccas quijt was dye profijtelicste duvelen vander hellen so was hi seer gestoort ende hi riep al die duvels te comen voor hem ter consilien en vraechde hoe dattet bi quam dat hi van dien twee duvelen bescaet was. Daer op dat die duvel Balckare antwoorde ende seyde. Dat wy bescaet zijn vanden twee duvelen dat coemt al bi eenen toovenaer die Malegijs heet, ende bi een vrouwe die Oriande heet, die heeft den duvel Belial besworen int diepste der hellen, ende dye duvel Bleckas leyt besworen in een clippe van den berge: ende daer is hen lieden cracht benomen. Doen Lucifer dit hoorde so seyde hi. En condi u allen niet twee lieden bedriegen so sidi ooc rampsalighe gheesten. Doen seyde Tortelblisse. Wi hebbender ghenoech toe gedaen: mer die witte engel behinderet altijt, want Belyal hadt so verre ghebracht dat hijse in een camer had, daer si bi hem soude comen slapen, mer die engel quam haer waer schouwen ende bracht haer een stoole daer si Belial zijn cracht mede beroofde, ende beswoer hem inden afgront der hellen. Ende die duvel

[p. 230]

Bleckas hadse so seer ghetempteert dat hijse bracht inden Mortuwalen put daer thelsche contoor staet, ende daer si triumpheren ende ghenuechte bedrijven naer hen usancye, ende steken ende breken met bepecte staecken, maer dye witte enghel haeldese wt, ende brachtse weder int schip van Balckare. Doen Lucifer dit hoorde seyde hy. Ick weet u noch raet, ghy sult u terstont gaen verscheppen ghelijck twee schoone maechdekens, seer chierlick toe ghemaect nettekens gheblancket ende gheroset, ende gaen totten grooten coninck Karel, ende daer suldy claghen hoe datter twee groote draken achter u lieden gheloopen comen ghelick helsche duvels, ende als ghi dye clachte ghedaen hebt, soo suldy segghen dat die draken niemant verslaen en sal dan een meester Malegijs geheeten ende daer toe moeste hi melck hebben wten borsten van twee machtighe coninckx kinderen dye Maria heeten, oft anders so en soudemen dye draken nyet moghen verwinnen. Ende als ghy die clachte ghedaen hebt, soo suldi u selven gaen verscheppen ghelick twee draken, ende gaen ligghen voor dye stede ende maken daer een groot ghecrijsch ende ghehuyle, ende en scheyden nyet van daer voor dat den toovenaer Maleghijs coemt. Ende als hi teghen u coemt om te vechten so suldy hem op nemen, ende brenghen hem in die helle, so en sal hi ons niet meer tempteren. Desen raet dochte den duvels seer goet, ende twee duyvels verschiepen haer ghelijck maechden, ende zijn soo voor den grooten coninck Karel ghecomen seer bedrucktelick, ende hebben hem gegruet ende seyden. Heer coninck wi comen hier gevloden wt verre landen voor twee groote ende vervaerlicke draken dye ons vervolghen ende nyemant en salse moghen verwinnen dan die edelen ridder dye dat Rosbeyaert gewonnen heeft, ende hy sal oock daer toe moeten hebben tmelck van twee coninckx kinderen die Maria heeten.

[p. 231]

Doen dye coninck Karel dit hoorde datse Malegijs verwinnen soude, soo is hy wech ghegaen, ende doen verschiepen haer dye maechden in draken ende ghinghen ligghen opten berch van Dordoene, ende verwachten den tovenaer Malegijs. Ter wijlen dat dit gheschyede soo waren dye iaghers smorghens wt ghegaen om eenich vinisioen te vanghen. Ende nae veel iaghens soo hebben si een ever ghesien daer si langhe na iaechden, maer hy ontliep hem. Doen dit dye ander iaghers hoorden dat dye evere ontloopen was, waren si seer droevich ende quamen alle ghelijck nae tgeluyt vanden eersten hoorne. Doen si by een vergadert waren seyden sy tot malcanderen my dunct dat ginder loopt een herte waer toe dat sy alle seer nae iaechden ende en condent nyet ghecrijghen wat sijer toe deden, ende zijn soo seer droevich nae huys ghereyst ten hove vanden grooten coninc Karel, ende spraken deen teghen den anderen. Wat sal dye keyser Karel segghen dat wy nyet gevanghen en hebben. Aldus clappende soo zijn si ghecomen daer sy waren inden rechten wech na Dordoene, ende doen saghen sy comen wt een dyck bosschelken twee groote eysselijcke draken, dye so vreeselijck vuer schoten dat elck gruwen mocht. Doen dye iaghers dat saghen waren sy seer vervaert ende vloden na die stadt mer dye draken waren hen soo nae dat sy twee iaghers grepen, ende liepen daer mede int bosschelkijn. Ende dye ander iaghers liepen in dye stadt datse nauwe en conden spreken van vervaertheyt.