hebben, ende
noch soecken sullen, ter tijt toe dat God en dye fortune ons verleent dat wi hem
vinden mogen. Ghy weet ooc wel dat ick so menighen duyvel heb besworen, maer
gheen van hen allen en can mi daer af bescheet segghen. Aldus peyse ick dat hy
op dye werelt nyet en mach wesen mer hi moet onder die aerde zijn, twaer anders
onmogelic, oft eenich vanden gheesten souden my wel weten te segghen waer hy
ghevaren waer. Ende nu soo heeft mi die duyvel Balkare gheseyt dat ic van hem
niet vernemen en sal, oft ic en moeste reysen tot sinte Patricius valleye oft
gate. Aldus soo heb ick ghedacht dat ick oorlof nemen wil aenden coninc ende aen
die coninghinne, ende reysen nae sinte Patricius gate, om te vernemen waer dat
ic hem vinden sal. Doen die knape hoorde dat zijn vrouwe Oriande weder wech
wilde, was seer droevich inder herten in hem selven, segghende. Och moeten wi
weder van hier scheyden, och vrouwe wi zijn hier so wel, want wi hebben hier wat
wi begheeren, aldus mochtet gaen nae minen sinne, ic soude hier blijven, want ic
duchte als wi daer tot sinte Patricius comen dat al verloren moeyte sal wesen.
Oriande dit hoorende, seyde tot haren knape. Ic sie wel ghy en soect mijn
welvaert niet, want ghi weet wel dat ick sonder Malegijs niet leven en mach
aldus so en vermaent daer niet meer af, want ic salder reysen, oft inder wille
[daer] te zijn daer voor doot te blijven. Doen dye knape dit hoorde soo sweech
hi stille, want hy mercte wel dat si gram was. Binnen desen middelen tijde dat
Oriande ende haer knape spraken van scheyden, so quamen die coninc Fragius ende
die coninghinne Ampliora ende seyden tot Oriande datse haer niet en souden
belghen, dat si also onversiens quamen. Oriande bedancten den coninc seer ende
seyde. Heer coninc hoe souden wi ons belghen dat ghi bi ons coemt, want wi
souden selver tot u ghecomen