Historie van Malegijs
(1903)–Anoniem Malegijs– Auteursrecht onbekend
[pagina 118]
| |
deen prijs van stekene was een gouden lance, ontrent een elle lanc seer costelijcken gewracht, dander prijs van tornoyen, was een silveren sweert met eenen gulden appel, ende met eenen gulden cruce, ende inden appel stont eenen costelijken steen. Doen si geharnast waren, so quam die vader ende de sone als bewaerders der prijsen, om te geven eenen yegelijcken diese winnen sal. Ende doe si aldus in die bane waren, so quam Fransoys Boudewijn ten eersten in dye bane, ende daer teghen quam Aymijn ghereden ende staken op malcanderen haer lancen aen stucken. Doen quam Gaudebaut die Vriese teghen Vivien ende staken malcanderen dat haer paerden over rugghe vielen, ende dese twee staken langhe tijt, maer si en bedreven nyet. Ten lesten quamen Aymijn ende Boudewijn weder teghen malcander ende Aymijn werp Boudewijn vanden paerde ter aerden. Doen quamen beyde die ghebroeders Huyghe ende Heyndrick die vromelijck reden, maer si werden beyde ghevelt, aldus so en mochten si gheenen prijs winnen. Doe quam die vrome Ogier met Aymerijn van Nerboene, ende Ogier na veel stekens ende rijdens reedt op Vivien met sulcker cracht dat hi man ende paert ter aerden velde, dies hem Vivien seer schaemde. Aymijn dit siende reet met sulcken moet op Aymerijn, datmen wten velde moeste draghen. Doe was Vivien opt selve paert ghestelt dat hi behielt van coninc Antenor van Spangen, dat seer sterck van loopen was, ende Roelant ende Olivier quamen in die bane, ende Roelant ende Vivien reden lange tijt op malcander, mer si en bedreven niet. Ten lesten reet Roelant met soo groter cracht op Vivien, dat hi hem wten sadel droech, ende tpaert en liet sinen loop niet. Aymijn dit siende waende sijn vader te wreken op Olivier maer Olivier stac Aymijn dat hi metten paerde ter aerden viel. Ende Aymijn bequam der steecten | |
[pagina 119]
| |
seer lichtelick, ende hi ginc int pallays, ende ontwapende hem want die prijs van steken was verdient. Doe dat steecspel gedaen was, so begonsten die trompetten wederom ten tornoye te slaen. Daer vergaderden ses ridders van binnen, tegen ses ridders van buten, ende quamen gereden op malcander, met so groten moede dat al haer lancen braken. Doe grepen si elck haer swaerden, ende gingen malcanderen toe duerende tot in den avont. Ende doe wast getrompet dat eenieghelick ter herberghen ghaen soude, ende comen tsavonts triumpheren ten banckette. Doent inden avont was so quamen dye ionghers ten avontspeele, daer si seer triumpheerden ende ghenucht voort stelden van dansen ende van springhen, duerende tot dat si slapen ghinghen. Des anderen daghes so vergaderden die heeren wie datmen die prijsen gheven soude. Doe overdroeghen si ghemeenlijck, dat Roelant den prijs van stekene verdient hadde, ende Ogier van Dennemercken den prijs van tornoyen. Doe was daer gereet een cleyn ionck maechdeken, om die prijsen te draghen, ende een heraut quam aen Roelant ende Ogier segghende, datse hem bereyt maken souden om die prijsen te ontfanghen. Doe quamen dye heeren met dat maechdeken, ende brachten Roelant ende Ogier die prijsen, die si eerlijck ontfinghen, ende den heeren seer eerwaerdelicken bedancten. Daer was groote ghenuechte bedreven van springhen, van dansen, van iagen, van rijden, ende Malegijs beriepse om snelste te loopen metten paerden, mer nyemant en mochte teghens Beyaert staen van springen, van loopen, so dat si hem allen verwonderden. Doe die .xiiij. daghen overleden waren, so wilden die iongers thuys reysen, ende sijn ghecomen in die sale bi die heeren, ende Roelant seyde. Edel hertooge Buevijn van Eggermont wy dancken u der grooter vrientschappen die ghi ons ghedaen hebt. Doe seyde die | |
[pagina 120]
| |
hertoghe. O ghi edel ionghers wat ick ghedaen heb, dat heb ick ghedaen ter eeren coninc Karel mijnen geduchtigen here, wien ic altijt onderdanich zijn sal, ende ic dancke u lieden dat ghi tot mi sijt gecomen vermeerderende die feesten van minen sone, aldus wat ick vermach wederom dat is tuwen beste. Doe namen die ionge ridders oorlof aen die heren, ende zijn gereyst wter stadt ende die heren geleydense een stuc buten der stadt. Doe zijn dese ionge heeren gereyst, so lange tot dat si binnen Parijs quamen, ende zijn van haer paerden geseten ende zijn tsamen met ghemeender hant te hove ghegaen. Ende doe si coninc Karel sagen, so hebben si hem eerweerdelick gegruet. Die coninck vraechde, hoe si ontfangen waren te Eggermont. Roelant antwoorde, heer coninc doe si vernamen dat wi omtrent der stadt waren, so sijnse ons teghen comen ghereden, ende hebben ons heerlick in ghehaelt, ende ooc seyt die hertoghe dat hi u altijt bi staen sal met siele ende met lijf, als ghy hem van doen hebt. Ende Vivien zijn sone heeft getrouwet Benfluer des conincx dochter van Mombrant, ende hi heeft een sone Aymijn gheheeten, die een soo vromen ionghelinc is als in al u hof is, alle dese heeren dragen also grote liefde tot u als dat mogelicken is. Doe coninck Karel dit horende was, so was hi wel te vreden ende seyde. Ghi heeren hebdi dus verre gereyst ende so grote costen gedaen, ende dien geen prijsen, dats qualicken toe gesien. Daer op Olivier antwoorde ende seyde. Heer coninc souden wy geenen prijs te huys brengen, dat waer ons grote scande, daer is neve Roelant die brenght dat properste iuweel thuys dat ghy oyt saget, dat hi gewonnen heeft op Vivien ende op zijn sone. Doe seyde die coninc datmen hem dat iuweel laten sien soude, dwelc also gheschiede. Doent die heeren saghen, soo verwonderden si hen van dier costelicheyt des iuweels. Doen quam Ogier, | |
[pagina 121]
| |
ende gaf den coninck tswaert in die hant dat hi met tornoyen ghewonnen had. Die coninc dit siende verwonderde hem seer van dye costelicheyt des swaerts, ende dancte Ogier daer af. Doe vraechde coninc Karel, oft dye heeren Malegijs daer niet ghesien en hadden. Doe antwoorde Roelant segghende. Here coninck ghi weet wel dat die heraut seyde doen hi hier was, dat hi niet en wiste waer hi was, ende wi en hebben hem niet vernomen. Doe die coninc dit hoorde, soo was hi wel te vreden, ende die heeren scheyden doen van malcanderen. Mer het toornde Guwelloen dat dye heeren so seer prijsden Buevijn van Eggermont. Nu willen wi hier dit laten, ende segghen hoe Oriande te Rootsefluer beleghen wert. |
|