|
| |
Hoe Malegijs dye conste der nigromancien leeren wilde, daer hem
Baldaris om sloech.
MAlegijs dede grote naersticheyt in zijn ioncheyt om te leeren die conste van
nigromancien van Baldaris, die hi over vader hielt, ende Oriande over moeye. So
gebuerdet doen hi out was ontrent .xii. iaren, dat hi voor
hem nam | |
| |
om te gaen int studoor zijns vaders, ende hy seyde in hem selven. Ach
hoe gheerne soudic leeren die conste der nigromancien, conde ic daer aen
gheraken. Ic las ghisteren een register van scoonder consten, mer mijn vader en
wilde niet hebben dat ic die voort las ende can ic daer weder bi comen, ic salse
leeren al soude hi mi doot slaen, aldus so wil ic int contoor gaen, ende
oversien tghene dat ick ghisteren onder handen hadde. Ende aldus ghinc Malegijs
int contoor van Baldaris ende hi began die boecken te lesen, mer eer hy die
coniuracie lesen conde, so quam Baldaris daer, ende hi sloech met zijn handen
Malegijs onder zijn wanghen ende | |
| |
seyde. O ghi ionck sot, ten is ws
dincx niet daer in te studeren want ghi noch veel te ionck zijt, ende ooc mede
daer hanget siel ende lijf aen, aldus so en doet dat niet meer oft sal u
berouwen, ende hier mede ghinck Baldaris wech. Malegijs was seer bedroeft, ende
vaechde zijn oogen van den tranen. Ter wilen dat hi dus stont, so quam die
schone Oriande ende vraechde hem waerom dat hi weende. Daer Malegijs op
antwoorde ende seide. Geminde moeye ick mach wel weenen, want Baldaris heeft my
geslagen om dat ic int studoor gecomen was om te leeren maer natuere wroeget mi
dat mijn vader niet en is, want ouders helpen haer kinderen om te leeren, maer
hi verbiet mi dat ic niet en mach leeren. Doen seyde Oriande. Malegijs ghy hebt
ongelic want hij doetet al om tbeste, ten is geen kinderspel die nigromancien te
hanteren, want daer lijf en siel aen hanget, al dus laet dees fantasien varen,
want hijt al om tbeste ghedaen heeft. Malegijs seyde. Siet moeye ten baet niet,
can ic wederom comen in dat studoor daer die boecken in liggen, ick sal dat
register lesen vant beghin totten eynde toe, al wat my daer af coemt. Ende
mettien is hi gheghaen int contoor daer menigherhande boecken van nigromancien
in laghen, ende hi begonste te lesen so diep ende soo langhe dat int studoor
veel duyvelen quamen, dies Malegijs int slape wert. Die duvels vraechden hem wat
hi begheerde. Doen seyde die duvel Sathan. Wat wildi hem vragen want hi slaept,
maer laetten ons ter hellen brengen ende leeren hem ons gheesten meer besweeren.
Ende mettien namen si hem al slapende en brachten hem in de hel bi Lucifer, ende
si wilden hem tormenteren ende die engel des heeren quam met een cruyce in die
hant, en beval den duvelen dat si hem weder souden wech brenghen. Doen namen die
duvelen hem ende worpen hem in eenen put, in dat bossche. Doe | |
| |
Malegijs tot hem selven gecomen was, ende sach dat hi in dien putte lach, ende
wiste niet hoe hy daer in gecomen was peysende in hem selven dattet die duvels
ghedaen hadden, so wert hy clagende ende kermende seer lude, dattet een heremite
hoorende wert ende was verwondert dat hi daer so hoorde clagen, ende ginck wt
zijnre cluysen so verre tot hi vant tselve gat daer hi Malegijs in sach liggen,
ende hi seide. O ionge creatuur hoe coemdi in desen put, wie heeft u daer in
gheworpen. Malegijs seide, o vader helpet mi hier wt, ic sal u dan seggen, hoe
ic hier in gecomen ben. Die heremit nam Malegijs bider hant ende toech hem wten
putte. Ende als hy wten putten was, so seyde die heremite. Lieve sone hoe coemdi
in desen putte. Malegijs antwoorde. Vader dat sal ic u berechten, myn vader is
een meester vander nigromancie, ende ick heb alsucken sinne om dat te leeren dat
ic daer al mijn gedachten aen legge. Het gebuerde dat mijn vader zijn contoor
open liet, ende ic ginckker in, ende las so diep dat my die vianden al slapende
wech namen, ende hebben mi hier gebracht so ghi sien moecht. Die heremite seyde.
Lieve sone alsulc werck plach ic oock te hanteeren ooc heb ic een boecxken vol
van sulcke consten gescreven, ende tis so veel gouts waert alst groot is.
Malegijs dit hoorende was seer blide ende seide. O vader wildi mi dat boecxken
geven op een verdienen, ic salder u voor geven wat ghi begheert. Die heremijt
seyde, ten coemt wt mijnre clusen niet, mer wildijt wt scrijven ic salt u gaerne
doen, ende onderwisen u daer in tgeen dat u van noode is. Ende dus zijn dye
heremite ende Malegijs ter cluysen ghegaen, ende Malegijs heeft dat boecxken wt
ghescreven. Ter wilen dat Malegijs dus onledich was, soo quam Oriande int
contoor, ende gincker in om nae Malegijs te sien. Ende als si daer in quam ende
niemant en sach was si seer be- | |
| |
droeft ende seyde. O Malegijs lief
wat hebdi ghemaect dat ghy niet en dedet dat ick u riet. Ic wil gaen toonen mijn
consten, ende besweren die duyvelen datse mi seggen waer Malegijs is. Doe si die
duvelen besworen had, so vraechde haer de duyvel, wat haer beliefde. Si seide,
dat ghi my segt waer dat Malegijs is. Die duvel seide. Ghi Oriande wat wildi mi
vragen dat ghi selve wel weet, zijn stoutheit dede dat hy in plagen quam, mer hy
is ongeschent van allen saken mer waer hi is en weet ick niet, mer hi sal
cortelinge bi u comen, hi was gedragen aent gat der hellen mer dengel Gods deden
ons bi bedwange weder om dragen, dus so weet ghi alle bescheet. Doen seyde
Oriande. Vliecht wech ghi duvel, ende als ic u te doen heb so coemt weder. Ende
Oriande bleef vast verlangende na Malegijs die si van goeder herten beminde. Nu
laet ic van Oriande bliven ende sal seggen van Malegijs. Als Malegijs den boeck
wt ghescreven had, so nam hi orlof aen den heremijt die hem al de manieren
vanden boecke gheseyt hadde, ende hi bedanckte hem seer seggende. O weerde vader
hoe sal ict u lonen van die duecht die ghi mi hebt gedaen. Doe seyde de
heremijt. Iongelinc Malegijs dats geerne gedaen, had ic meer geweten ick had u
meer geleert. Doe seyde Malegijs. O vader God si u loon, ende ic beveel u den
Here almachtich ende ic wil vertrecken naer Rootsefluer daer na mi (dat weet ic
wel) groot verlangen is want men niet en weet waer ic ben, aldus uwen orlof.
Aldus sceyde Malegijs van die heremijt ende hi nam sijn boecxken ende began daer
wt te lesen een coniuracie der vianden. De viant Putafar dit horende quam tot
Malegijs ende seide. Meester wat believe u van mi. Malegijs seyde. Neemt mi op
uwen hals ende brenget mi te Rootsefluer bi Oriande gesont ende onghequetst. Die
duyvel nam Malegijs op den hals ende vlogher | |
| |
mede door de luchte te
Rootsefluer ongequest bi Oriande, die daer sadt ende wachte na die coemste van
haer hef Malegijs, ende Malegijs beval den duyvel dat hi wech reysen soude. Als
Oriande Malegijs sach, si was seer verblijt ende custe hem seggende. O Malegijs
lief willecome so moet ghi zijn, waer ghy geweest hebt ende wat u gesciet is
vanden vianden dat weet ic wel, mer hadde ghi gedaen dat ic u riet ten hadde u
geen noot geweest. Malegijs dancte haer seggende. O Oriande moye tis wel vergaen
ic danc u seer dat ghi voor mi hebt gesorget, mer segt mi hoe comet dat mi u
broeder dien ic vader heete aldus quaet tegen mi is, ende ghi my altoos soo
vriendelijc sijt welc mi seer verwondert. Ende noch dunct mi dat ghi mi geen van
beyden en bestaet, aldus bid ic u op alle vrintschappen dat ghi mi seggen wilt
oft Baldaris mijn vader is oft niet, ende oft ghy mijn moye sijt want mijn herte
tuyget dat ghi mi niet en bestaet. Als Oriande dit hoorde versuchtede si haer
seer twijfelende oft sijt seggen wilde, ende haer selven verstoutende heeft ten
laesten gheseyt. O Malegijs lief tis waer dat wy beyde u vremde sijn want ick
vant u in een bosschagie hier bi ende die moeder van u lach bi u verbeten van
die wilde beesten ende ic nam u op ende bracht u int stede, ende dede u doopen,
ende dus heb ic u op ghehouden tot noch toe als ghi sien moecht. Als Malegijs
dit hoorde was hi droevich dat hi een vondelinc was, ende hi was blijde dat
Baldaris sijn vader niet en was ende hi seyde. O schone Oriande hoe sal ic u
dancken der vrintschappen dye ghi mi gedaen hebt, ende hoe sal ic u mogen
loonen. Als Oriande dese woorden hoorde van Malegijs so sprac si vriendelijc
aldus. O Malegijs lief tis al verdient want al dat mijn is dat is u eygen ende
dat in eerbaerheden. Doen seyde Malegijs. O Oriande lief, alsulcken ionste is
ooc in mi tot u, ic sette | |
| |
mi geheel onder u gheboden. Aldus gingen
dese twee gelieven in een camer goede chiere maken. Dye broeder van Oriande
Baldaris vernam dat Malegijs ende sijn suster tsamen wel eens waren, peysde dat
hi Malegijs soude bescamen met sijnder consten, ende hi ginc daer si saten over
tafel om eten ende dede daer comen met sijnre consten hasen ende coninen levende
over tafel loopen. Als Malegijs dit sach so seyde hi. O Baldaris meester gaewi
ons dwaen eer dat wy gaen sitten ter tafelen, twelc hi consenteerde, ende doe so
las Malegijs heymelijc een coniuratie oft besweeringe. Als Baldaris zijn handen
soude dwaen so werden si so swaert als atrament, ende Malegijs handen werden so
wit als snee. Voort so dede Malegijs die hasen ende coninen verbijten van
honden, die Malegijs daer dede comen met sijnre consten. Dede Baldaris een
conste, Malegijs deder vier tegen want hi dede Baldaris swellen so dic als een
tonne. Ten lesten swoeren si malcander broederscap ende souden tsamen ter scolen
reysen te Toleten om meer consten te leeren. Als si ghegeten ende gedroncken
hadden so namen si orlof aen Oriande ende gingen na Parijs ende sijn gecomen aen
een casteel buten Parijs daer een toevenaer op woonde, die meester Iorc hetede
ende was oom van Malegijs want hi sijns moeders broeder was, mer Malegijs en
wistet niet dat sijn oom was ende hi quam vanden castele ende vraechde int
latijn waer dat si ghinghen ende wesen wilden. Si seyden, dat si wilden ter
scholen van Toleten om meer te leeren dan si conden. Doe seyde meester Iorck.
Wildi desen avont bi mi blijven, wi sullen goede chier maken. Baldaris ende
Malegijs waren dies wel te vreden ende si verhaelden daer van haerder beyder
consten. Ende meester Iorck wedde om den wijn dat hi tbedde daer Malegijs ende
Baldaris op slapen ende rusten souden, dat hijt hem stelen soude bi sijnre | |
| |
consten ende Malegijs ende Baldaris wedden contrarie dat hijs niet
doen en soude. Terstont so las Malegijs in sijn boecken ende hi dede een deel
vianden comen, ende hy bevalt se dat si meester Iorc souden binden handen ende
voeten. Terstont waren die vianden bereet ende si worpen meester Iorck ter
aerden ende bonden hem handen ende voeten ende lieten hem ligghen. Meester Iorck
die lach ende beefde van groter vreesen, ende hi gaf die weddinghe verloren. Doe
beval Malegijs den duyvelen datse souden wech vliegen ende hi seide. Wat segdy
meester Iorck suldy nu mijn bedde tavont niet stelen, hoe sidi daer op ghemoet.
Doe seyde meester Iorck. Ic geeft verloren want ic en had niet ghemeent dat ghi
alsucken meester geweest had. Op dese condicie seyde Malegijs so sal ic u
ontbinden ende wi sullen desen avont goet chier maken. Doe seyde meester Iorck
dats mi hertelijcken lief ende ic wil al mijn leefdage bi u bliven om consten te
leeren in dient u believet. Malegijs seyde. Het believet my wel ende doe gingen
si goede chier maken etende ende drinckende, ende si bedreven veel manieren van
diversche consten deen tegen dander die seere te belachen waren, ende si
bedreven soo veel consten dat die mare quam voor die keyserinne, den grooten
coninck Karels wijf. Ende dit was te doen ontrent dat hoochtijt van Pinxter, dat
coninck Karel open hof hielt met sijn ghenoten, ende met sijn heeren ende
princen.
|
|
Auteursrecht onbekend