Lutherse Bijbel (1648)

De cxxxvij. Psalm.

Heeft drie deelen: I. Eene klagte des Israëlitischen volcx, over het bespotten der Babyloniers. II. Een gebedt om hulpe tegen de Edomiten. III. Een vloeck over Babel.

I.1

AEn de wateren te Babel saten wy, ende weenden, wanneer wy aen Zion dachten.

2

Onse harpen hingen wy aen de wilgen, die daer-inne zijn.

3

Want aldaer hieten ons singen, die ons gevangen hielden, ende in ons’ huylen vrolijck zijn: Lieve! singet ons een liedt van Zion.

4

Hoe souden wij des HEEREN Liedt singen in vreemde landen?

5

Vergete ick uws, Ierusalem; so worde mijner rechter-hant vergeten.

6

Mijne tonge moet aen mijn gehemelte kleven, ist dat ick uws niet en gedencke; ist dat ick Ierusalem niet en late mijn’ hooghste vreugde zijn.

[fol. 257r]

II.7

HEERE, gedenckt der kinderen Edoms, ⁺ aen den dagh Ierusalems, die daer seggen: Reyn af, reyn af, tot op haren bodem!

+ Ier. 49.7, 12. Thren. 4.21, 22. Ezech. 25,12. c. 35,2. Obad. 10, 11. v.

III.8

GHy verstoorde dochter Babel, ⁺ wel dien, die u vergeldt, gelijck ghy ons gedaen hebt!

+ Ier. 48,16. c. 50,29. Apoc. 18,16.

9

Wel dien, die uwe jonge kinderen neemt, ende verplettertse aen den steen!