Lutherse Bijbel (1648)

De cxxix. Psalm.

Heeft twee deelen: I. Eene klagte over den bedroefden staet der Kercke, waer-by nochtans Godts hulpe geroemt wort. II. Een dreygement der straffen tegen de godt-loosen.

Een Liedt in ’t hooger Choor.

I.1

SY hebben my dickwils gedrongen van mijner jeugt af; soo segge Israël:

2

Sy hebben my dickwils gedrongen van mijner jeugt af; maer sy en hebben my niet over-mocht.

3

De ploegers hebben op mijnen rugge geploegt; ⁺ ende hare voren lanck getogen.

+ Ies. 51,23.

4

De HEERE die rechtveerdigh is, heeft der godt-loosen seelen af-gehouwen.

II.5

OCh dat doch moeten te schande worden, ende te rugge keeren, alle die op Zion gram zijn!

6

Och dat sy moeten zijn, ⁺ als het gras op de daken; ’t welck verdorret, eer men ’t uyt-pluckt:

+ 2 Reg. 19,26. Iob 8,12. cap. 40,10. Ies 37,27.

7

Van ’t welck de maeyer sijne hant niet en vult, noch de garven-binder sijnen arm vol.

8

Ende die voor-by gaen, niet en spreken: De segen des HEEREN zy over u! wy segenen u in den name des HEEREN.