Lutherse Bijbel (1648)

De cxxij. Psalm.

Is eene geluck-wenschinge ende Danck-psalm van wegen de predicatie des goddelijcken Woorts, in drie deelen: I. D’ in-leydinge. II. Bewijs ende oorsaken van de groote vreugde. III. Vermaninge tot het gebedt ende godt-saligen yver.

Een Liedt Davids in ’t hooger Choor.

I.1

ICk verheuge my dies, ⁺ dat my geseyt is, ⁺ Dat wy sullen in het ^a Huys des HEEREN gaen:

+ 2 Sam. 6.14, 15.

+ 1 Paral. 14. 16. 17. capp.

a Huys des HEEREN) waer men Godts Woort leert ende hoort, daer woont Godt, ende is Godts Huys; dies magh men hem wel verheugen.

2

Ende dat onse voeten sullen staen in uwe poorten, Ierusalem.

II.3

IErusalem is gebouwt, dat eene Stadt zy, daer men te samen komen sal.

4

⁺ Daer henen de stammen op-gaen sullen, namelijck, de stammen des HEEREN; om te prediken den volcke Israël, om te dancken den Name des HEEREN.

+ 2 Paral. 31,4. cap. 35,3.

5

Want aldaer sitten de stoelen ten gerichte; ⁺ stoelen des huyses Davids.

+ 2 Paral. 17,8.

III.6

WEnschet Ierusalem geluck: het moete wel gaen den genen, die u beminnen.

7

Vrede moete zijn binnen uwe mueren, ende geluck in uwe paleysen.

8

Om mijner broederen ende vrienden wille, wil ick u ^b vrede wenschen.

b Vrede) dat is, Dattet u wel-gae.

9

Om des Huyses wille des HEEREN onses Godts, ⁺ wil ick uw’ beste soecken.

+ Neh. 2,10.