Lutherse Bijbel (1648)

Het xviij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Iosaphat door swagerschap vereenigt zijnde met Ahab, verwilligt met hem te krijgen tegen Ramoth in Gilead. II. Vragen om raet de valsche Propheten, die daer-toe raden; als oock eyndelijck Micha des Heeren Propheet, die ’t ontradende geslagen ende in de gevanckenisse geworpen wort. III. Neder-lage deser twee Koningen, ende Ahabs doot. Siet 1 Reg. 22. cap.

I.1

ENde Iosaphat hadde grooten rijckdom ende eere; ⁺ ende verswagerde sich met Ahab.

+ 2 Paral. 21,6.

2

Ende nae twee jaren trock hy af tot Ahab nae Samaria; ⁺ ende Ahab liet voor hem, ende voor ’t volck dat by hem was, vele schapen ende ossen slachten: ende hy bepraette hem, dat hy nae Ramoth in Gilead optrecken soude.

+ 1 Reg. 22,2.

3

Ende Ahab de Koninck Israëls sprack tot Iosaphat den Koninck van Iuda: Treckt met my nae Ramoth in Gilead. Hy sprack tot hem: ⁺ Ick ben als ghy, ende mijn volck als uw’ volck; wy willen met u in den strijt.

+ 1 Reg. 22,4.

II.4

MAer Iosaphat sprack tot den Koninck Israëls: Lieve vraegt heden des HEEREN woort. ⁺

+ 1 Sam. 23,2. 2 Sam. 2,1.

5

Ende de Koninck Israëls vergaderde der Propheten vier hondert mannen, ende sprack tot hen: sullen wy nae Ramoth in Gilead trecken in den strijt, ofte sal ick ’t laten aen-staen? Sy spraken: Treckt op, Godt salse in des Konincx hant geven.

6

Maer Iosaphat sprack: Is hier niet ergens noch een Propheet des HEEREN, dat wy van hem vraegden?

7

De Koninck Israëls sprack tot Iosaphat: Daer is noch een man, dat men den HEERE van hem vrage; maer ick ben gram op hem: want hy en propheteert over my niet goets, maer altijt quaet; namelijck Micha de soon Iemla. Iosaphat sprack: de Koninck en spreke alsoo niet.

8

Ende de Koninck Israëls riep sijner kamerlingen een, ende sprack: Brengt haestelijck herwaerts Micha den soon Iemla.

9

Ende de Koninck Israëls, ende Iosaphat de Koninck van Iuda, saten elck op sijnen stoel, met kleederen gekleedt; maer sy saten op de pleyne voor de deure aen de poorte van Samaria, ende alle Propheten propheteerden voor hen.

10

Ende Zidekia de soon Cnaëna, maeckte hem ysere hoornen, ende sprack: Soo spreeckt de HEERE; Hier mede sult ghy de Syriers stooten, tot dat ghyse vernielt.

11

Ende alle Propheten propheteerden oock alsoo, seggende: Treckt op, ’t sal u gelucken; de HEERE salse geven in des Konincx hant.

12

Ende de bode, die henen gegaen was, om Micha te roepen, sprack met hem, seggende: Siet, der Propheten redenen zijn eendrachtelijck goet voor den Koninck: lieve, laet uw’ woort oock zijn als dier een, ende spreeckt wat goets.

13

Maer Micha sprack: Soo waer-

[fol. 192r]

achtigh als de HEERE leeft, wat mijn Godt seggen sal, dat wil ick spreken.

14

Ende doe hy tot den Koninck quam, sprack de Koninck tot hem: Micha, sullen wy nae Ramoth in Gilead in den strijt recken; ofte sal ick ’t laten aenstaen? hy sprack: Ia, trecket op, het sal u gelucken; het sal u in uwe handen gegeven werden.

15

Maer de Koninck sprack tot hem: Ick besweere u noch een mael, dat ghy my niet en segt, dan de waerheyt, in den Name des HEEREN.

16

Doe sprack hy: Ick sagh het gantsche Israël verstroyt op de bergen, gelijck schapen die geenen herder en hebben. Ende de HEERE sprack: Hebben dese geenen HEERE? een yegelijck keere weder nae Huys met vrede.

17

Doe sprack de Koninck Israëls tot Iosaphat: En seyde ick u niet; hy en propheteert over my niet goets, maer quaet?

18

Maer hy sprack: Daerom hooret des HEEREN woort: ick sagh den HEERE sitten op sijnen stoel, ende alle het Hemelsche heyr stont tot sijner rechter- ende tot sijner slincker-hant.

19

Ende de HEERE sprack: Wie wil Ahab den Koninck Israëls over-reden, dat hy op-trecke, ende valle te Ramoth in Gilead? ende doe d’ eene sus ende d’ ander soo seyde;

20

So quammer een geest voort, ⁺ ende tradt voor den HEERE, ende sprack: Ick wil hem over-reden. Maer de HEERE sprack tot hem: Waer mede?

+ Job. 1,6.

21

Hy sprack: Ick wil uyt-varen, ende een valsche geest zijn in aller sijner Propheten mont. Ende Hy sprack: Ghy sult hem over-reden, ende sult Het uytrichten; vaert henen, ende doet alsoo.

22

Nu siet, ⁺ de HEERE heeft eenen valschen geest gegeven in deser uwer Propheten mont; ende de HEERE heeft quaet tegen u gesproken.

+ Job. 12,20. Jes. 19,14. Ezech. 14,9.

23

Doe tradt Zidekia de soon Cnaëna toe, ende sloegh Micha op het kinnebacken, ende sprack: Door wat wegh is de Geest des HEEREN van my gegaen, dat Hy door u spreken soude?

24

Micha sprack: Siet, ghy sult het sien, als ghy in de binnenste kamer komt, dat ghy u versteeckt.

25

Maer de Koninck Israëls sprack: Nemet Micha, ende latet hem blijven by Amon den Stadt-voogt, ende by Ioas den soon des Konincx;

26

Ende segget: Soo spreeckt de Koninck: Legget desen in de gevanckenisse, ende spijset hem met broot ende water der droeffenisse, tot dat ick weder kome met vrede.

27

Micha sprack: Indien ghy met vrede weder komt, so en heeft de HEERE door my niet gesproken. Ende hy sprack: Hooret ghy volckeren allegaer!

III.28

ALsoo trock de Koninck Israëls op, ende Iosaphat de Koninck van Iuda, nae Ramoth in Gilead.

29

Ende de Koninck Israëls sprack tot Iosaphat: Ick wil my verkleeden, ende in den strijt komen, maer hebt ghy uwe kleederen aen. Ende de Koninck Israëls verkleedde sich, ende sy quamen in den strijt.

30

Maer de Koninck van Syrien hadde sijnen oversten ruyteren geboden: Ghy en sult niet strijden, noch tegen kleyn noch tegen groot, maer tegen den Koninck Israëls alleen.

31

Doe nu de overste ruyters Iosaphat sagen, so dachten sy: Het is de Koninck Israëls; ende trocken ront-om om tegen hem te strijden: maer Iosaphat riep; ende de HEERE hielp hem, ende Godt wenddese van hem af.

32

Want doe de overste ruyters sagen, dat hy de Koninck Israëls niet en was, so wendden sy sich van hem af.

33

Maer daer spande een man sijnen boge by geval, ende schoot den Koninck Israëls tusschen het pantsier ende hangsel; doe sprack hy tot sijnen voer-man: Keert uwe hant, ende voert my uyt het heyr; want ick ben gewondt.

34

Ende de strijdt nam toe op dien dagh; ende de Koninck Israëls stont op sijnen wagen tegen de Syriers, tot den avont toe, ende sterf, doe de Sonne onderginck.