Lutherse Bijbel (1648)

Het xvij. Capittel.

Heeft drie deelen: I. Erf-deel des halven stams Manasse op dese zijde der Iordane. II. De lant-pale van ’t selve. III. Der kinderen Iosephs gespreck met Iosua.

I.1

ENde het lot viel den stamme Manasse; ⁺ want hy is Iosephs eerste soon: ende viel op Machir, den eersten sone Manasse, den vader Gileads; want hy was een strijdbaer man, ⁺ daerom so wiert hem Gilead ende Basan.

+ Erf-deel des stams Manasse. Gen. 46,20. Num. 26,29.

+ Num. 32.39, 40.

2

Maer den anderen kinderen Manasse onder hare geslachten viel het oock, namelijck den kinderen Abiëser, den kinderen Helek, den kinderen Asriël, den kinderen Sechem, den kinderen Hepher, ende den kinderen Semida: Dat zijn de kinderen Manasse, des soons Iosephs, mans-persoonen onder hare geslachten.

3

Maer Zelaphehad, ⁺ de soon Hepher, des soons Gileads, des soons Machirs, des soons Manasse, ende hadde geene sonen, maer dochteren: ende hare namen zijn dese, Mahala, Noa, Hagla, Milca, Thirza.

+ Num. 26,33. cap. 27,1. cap. 36,2.

4

Ende sy traden voor den Priester Eleazar, ende voor Iosua den sone Nuns, ende voor de Overste, seggende: De HEERE heeft Mose geboden, Dat hy ons sal erf-deel geven onder onse broederen: ende men gaf hen een erf-deel onder de broederen hares vaders, nae ’t bevel des HEEREN.

5

Maer daer vielen op Manasse tien snoeren, behalven het land Gilead ende Basan, dat op gene zijde der Iordane leyt:

6

Want de dochteren Manasse namen een erf-deel onder sijne sonen: ende het lant Gilead wiert den anderen kinderen Manasse.

II.7

ENde de lant-pale Manasse was van Asser aen nae Michmethath, die voor Sechem leyt, ende streckt ter rechter zijde aen die van En-Thapuah.

8

Want het lant Thapuah wiert Manasse, ende is de lant-pale Manasse aen de kinderen Ephraims.

9

Daer-nae komt sy af na Nahal-kana, Zuyd-waerts, tot de beke-steden, die Ephraims zijn onder de steden Manasse: maer van ’t Noorden is de lant-pale Manasse aen de beke, ende gaet uyt aen de Zee.

10

Den Ephraim tegen ’t Zuyden, ende den Manasse tegen ’t Noorden, ende de Zee is sijne lant-pale: ende sal stooten aen Asser van ’t Noorden, ende aen Isaschar van ’t Oosten.

11

So hadde nu Manasse onder Isaschar ende Asser Beth-Sean ende hare dochteren, Ieblaam ende hare dochteren, ende die van Dor ende hare dochteren, ende die van En-dor ende hare dochteren, ende die van Thaanach ende hare dochteren, ende die van Megiddo ende hare dochteren, ende het derde-deel Napheth.

12

Ende de kinderen Manasse en konden dese steden niet in-nemen; ⁺ maer de Cananiten begosten te woonen in den selven lande.

+ Jud. 1,27.

13

Maer doe de kinderen Israëls machtigh wierden; so maeckten sy de Cananiten cijnsbaer, ende en verdrevense niet.

III.14

DOe spraken de kinderen Iosephs met Iosua, seggende: Waerom hebt ghy my maer een lot ende een snoer des erf-deels gegeven; ende ick ben doch een groot volck, gelijck my de HEERE soo gesegent heeft?

15

Doe sprack Iosua tot hen: Dewijle ghy een groot volck zijt, so gaet opwaerts in het wout, ende houwt aldaer omme in den lande der Phereziten ende Reusen, dewijle u ’t geberghte Ephraims te enge is.

16

Doe spraken de kinderen Iosephs: Dat geberghte en sullen wy niet verkrijgen; want daer zijn ysere wagens by alle Cananiten, die in het dal des lants woonen, by welcke leyt Beth-Sean ende hare dochteren, ende Iesreël in ’t dal.

17

Iosua sprack tot het huys Iosephs, tot Ephraim ende Manasse: Ghy zijt een groot volck, ende dewijle ghy soo groot zijt, so en moet ghy geen een lot hebben:

18

Maer ’t geberghte sal uwe zijn, daer het wout is, dat houwt omme; so sal het uwes lots eynde zijn, wanneer ghy de Cananiten verdrijft, die ysere wagens hebben, ende machtigh zijn.