Lutherse Bijbel (1648)

Het xiiij. Capittel.

Heeft twee deelen: I. Aen wien ende van wien het lant Canaan is uyt-gedeelt geworden: II. Calebs erf-deel, ’t welck door Mose hem belooft was.

I.1

DAt is nu, dat de kinderen Israëls in-genomen hebben in ’t lant Canaan, dat onder hen uyt-gedeelt hebben de Priester Eleazar, ⁺ ende Iosua de soon Nuns, ende de Overste vaderen onder de stammen der kinderen Israëls;

+ Num 34,17.

2

Maer sy deelden ’t door het lot onder hen: ⁺ als de HEERE door Mose geboden hadde, den tiend’-halven stammen te geven:

+ Num 26,55. cap. 33,54. cap 34,13.

3

Want den tween ende den halven stamme hadde Mose een erf-deel gegeven op gene zijde der Iordane: maer den Le-

[fol. 98v]

viten en hadde hy geen erf-deel onder hen gegeven.

4

Want van de kinderen Iosephs wierden twee stammen, ⁺ Manasse ende Ephraim: daerom en gaven sy den Leviten geen deel in den lande; maer steden, om daer in te woonen, ende voor-steden voor haer vee ende have.

+ Gen. 48,5.

5

Gelijck de HEERE Mose geboden hadde, soo deden de kinderen Israëls: ende deelden het lant.

II.6

DOe traden de kinderen Iuda toe tot Iosua te Gilgal, ⁺ ende Caleb de soon Iephunne de Kenisiter sprack tot hem: Ghy weet, ⁺ wat de HEERE tot Mose den man Godts seyde van mijnent ende uwent wegen in Kades-Barnea. ⁺

+ Calebs erf-deel. Num. 32,12.

+ Deut. 1,36.

+ Num. 14,24.

7

Ick was veertigh jaer out, doe my Mose de knecht des HEEREN uyt-sondt van Kades-Barnea, ⁺ om het lant te bespieden; ende ick hem weder seyde, so ick ’t in mijn herte wist.

+ Num. 13,7.

8

Maer mijne broeders, ⁺ die met my op-gegaen waren, maeckten den volcke het herte vertsaegt; ⁺ maer ick volgde den HEERE mijnen Godt trouwelijck.

+ Num 13,32.

+ Num. 14,24.

9

Doe swoer Mose op dien selven dagh, seggende: Het lant, daer ghy met uwen voet op getreden hebt, sal uwe ende uwer kinderen erf-deel zijn eeuwighlijck: daerom dat ghy den HEERE mijnen Godt trouwelijck gevolgt hebt.

10

Ende nu siet, de HEERE heeft my leven laten, als Hy gesproken heeft: ’t zijn nu vijf-en-veertigh jaren, dat de HEERE sulcx tot Mose seyde, die Israël in de woestijne gewandelt heeft: ende nu siet, ick ben heden vijf-en-tachtentigh jaer out;

11

Ende ben noch heden in den dage soo sterck, als ick was ten dage, doe my Mose uyt-sondt: gelijck mijne kracht doe was, alsoo is sy oock nu noch om te strijden, ende om uyt ende in te gaen. ⁺

+ Num. 27,17. Deut. 31,2.

12

So geeft my nu dit geberghte, daer-van de HEERE gesproken heeft in dien dage; want ghy hebt het gehoort in dien selven dage: want de Enakim woonen daer boven, ende zijn groote ende vaste steden: of de HEERE met my zijn wilde, dat ickse verdreve; gelijck de HEERE gesproken heeft.

13

Doe segende hem Iosua, ⁺ ende gaf alsoo Hebron Caleb, den sone Iephunne ten erf-deel.

+ 1 Macc. 2,56.

14

Daer-af wiert Hebron Calebs, des soons Iephunne, des Kenisiters erf-deel tot op desen dagh: daerom, dat hy den HEERE den Godt Israëls trouwelijck gevolgt hadde.

15

Maer Hebron hiet eertijts ^a Kirjath Arba, die een groot Mensch was onder de Enakim: ende het lant hadde opgehouden van oorlogen.

a Van sulcken Arba heet de stadt Kiriath-Arba, dat is, Arba-stadt, als wy Duytschen seggen, Carl-stadt; Arn-stadt, etc.