Leven van Lutgart
(1899)–anoniem Lutgart, Leven vanIX. Van din dat hare vertogt wart hare Bouduins doet van Barbenchon.Op enen tijt en stukkelkijn
1680
Tevoren eer die maget fijn,
Lutgart, tes lives inde quam,
So was en here, alsic vernam
Doe ic der vrowen vite las,
Die kapellaen t Aiwires was
1685
Ende oc en man van goeden name,
Want sonder lachter ende blame
Droch hi sijn ambacht menech ijar.
Oc plach die goede man aldaer
Te sermoneerne din ijonfrowen
1690
Ende anders oc te goeder trowen
Des Godes huss bederve don.
Her Boudewijn van Barbenchon1
Was hi genamt, ende oc was hi
Dor sine dogt verre ende bi
1695
Vermart tin tiden ende sent
Noch voerder; want in een convent
Begaf hem sent die goede man
Daer hi des namen meer gewan,
1700
In lant van Namen, in en hus
Van reguliren, daer men seget
Dat noch in sinen grave leget
Die Godes vrint, mijn her Yacob,
Die wilen t Akers was bisschop;
1705
Ende oc die Godes brut, die vrië,
Die van Oigniës ver Marië
Gonamet es, si restt aldaer;
Die namakont beide ende maer
Van groter heilechheiden sijn.
1710
In dat godshus her Bouduijn
Van Barbenchon hem heft begeven.
Aldaer so leidde selken leven
Die goede man, die confessoer,
Dat hi wart sider daer prioer
1715
Al soverain ende al rewart3;
Dos was die goede man vermart
Noch meer dan hi tevoren was.
Mar wat ic in die vite las
Van desen, wildijft horen dan,
1720
Salic u seggen: doe die man,
Die sonder commer ende toren
Van herten lange daer tevoren
Hadde overleden sinen tijt
In eenechheiden (want gevrijt
1725
Hi was van werelliken saken
Die herten dikke besech maken
Van buten, eer hi opgetart
Din graet ende hi t Oingniës wart
+Prioer), was comen tire onleden
| |
[p. 164] | |
1730
Van din ambachte, van gebeden,
Van vastene ende van karinen,
Van daghelikschen disciplinen
Beide al te saen ende al te sere
Began gematen hem die here.
1735
So dede hi oc van andren dingen
Die gheesteliker ufeningen
Behoeren toe. Dat heft gedaen
Die cranke wille al sonder waen
Die willens hem vertregen lit,
1740
Want hi ne was so vaste nit
Opt fondement van karitaten
Gevestt, dat hi van sire baten
It onderschit dat meeste goet,
Doe hi te hoge sinen moet
1745
Hem lit verheffen omme dat
Dat hi dat meesterschap besat,
Gelijc dat men van selken lieden
Mach merken, die hen so genieden1
Der eeren, die se in haren dagen
1750
Met prelacijen hir beijagen
Ter werelt, dat si dis temin
Op ander gheestelijc gewin
Al willens achten, ende gheven
Bi wilen deewelike leven
1755
Om een beijach van cranken prise.
Mar elc die hem in derre wise
Vertregen laett van goeden doene,
Opdat hi beidt van din saisone
+Tote op den termt, in rechten trowen
1760
Te spade mags hem wel berowen.
So dedt oc desen dis ic u
Gewagen hebbe al tote nu;
Want, alse ons seget dat latijn,
Doe comen was her Bouduwijn
1765
Tis lives inde ende hi verschit,
Om dat die sile algader nit
En was gesuvert noch onladen
Van sonden ende van mesdaden,
So was sententie iegen hare
1770
Also gegeven dat si sware
Ontgelden moste int vegevir
Die besechheiden die si hir
Gedreven hadde in din ambachte,
Want sise al suver nit ne brachte
1775
Tin jugemente, aldaer sire af
Vor Gode rekeninge gaf.
Mar om wat saken ic u des
Gewagen hebbe ende hoe men es
Hiraf ter sekerheiden comen,
1780
Ende hoe ment sider heft vernomen,
Salic u seggen; nu hort dan:
Ter selver wilen dat die man
Der doet bekorde ende hem dat leven
Hir was ontgaen, ende op geheven
1785
Die gheest tin jugemente wert,
So sat Lutgart, die maget wert,
T Aiwires in de fermerije;
Oc sat Sybilie daer, die vrië,
+Ende andre vrowen van daer binnen,
1790
Die disputeren van der minnen
Lutgarden horen comen waren.
Oc sat aldaer en moederbaren
Die vrint van herten sonderlinge
Was din prioer: mar van der dinge
1795
Die verre denen was geschit,
En wisten die ijonfrowen nit.
Dat dede wel Lutgart, die fine;
Si heft verstaen dat grote pine
Ontfinc te doegene an din stonden
1800
Dis heren sile om hare sonden.
Daromme sprac aldos die vrowe
(Want sijs gewan int herte rowe)
Te ghenen wert met groter haest
Bidis hi sat hare alder naest
1805
Ende seide aldus: ‘Herna1! wal op!
Wat sitti hir? Staet vollie op!
En hebdi noch vernomen nit
Wat nu ter wilen es geschit?
Her Bouduwijn van Barbenchon
1810
Es rekeninge varen don
Van allen dat hi ie gedede,
Van sinen daden ende mede
Van spraken ende van gepeinsen;
Dat ambacht, datten weder deinsen
1815
Dede achterwert, dat staet hem nu
Tonstaden groet. Mar hastet u
Ende over hem, dis heft te doene,
Gaet bidden, want uwe orisone
+Hem wale in staden mogen staen,
1820
Bidis hi hevet swar ontfaen
Sententie in dat vegevir.
Nu haest u dan! Wat sitti hir?
Gaet bidden datten hastelike
Verloesse Got van hemelrike
1825
Van swarre pinen die nu doeget
Die sile.’ Aldos so wart vertoeget
Der maget edel ende fijn
Tin tiden dat her Bouduwijn
Van Barhenchon verscheeden ware;
1830
Dis sider lijden oppenbare
Die andre nonnen dars die vrowe
Onddekde iegen haren rowe,
Want si daerna in corten stonden
Die dinc ter warheit ondervonden.
|
|