The Low Countries. Jaargang 16
(2008)– [tijdschrift] The Low Countries–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 238]
| |
Roma Aeterna (3/3)we had no need at all of hollywood
when we'd Down Town. its praises sung in stories
by those who - having escaped parental constraints -
arriving through the scheldt tunnel by rail
in search of fun & drugs & rock'n roll
had let themselves despite this be seduced
by ads from the free Waasland and the flysheets:
‘the latest films! in halls of your dreams!’
thus did we discover the rubens & the roma.
we had no longer any need of hollywood.
we had DownTown. back home, across the water,
everything was flat. here we raised our heads.
the boeren tower already was a skyscraper.
the meir times square, and sunset boulevard
looked better with plane-trees instead of palms.
especially the darkness was world-class
on balconies and the back row
where even for ben-hur in cinemascope you
closed your eyes. where mouth found mouth
still tasting of the ‘next-door dairy ice’.
that clumsy fumbling under coats.
that nearly getting-off in silent jubilation -
those were our gifts from the rubens & the roma.
we couldn't care if hollywood exploded.
we had DownTown. alright, we sometimes stood
among a host of matrons all embarrassed
at yet another show with harry belafonte.
but james brown also came along. ac/dc even.
scandals from the competitions at
berlin or cannes, the fun of jerry lewis,
the gallic mirth of louis de funès -
we took it for what it was, we were entranced:
| |
Roma Aeterna (3/3)wij hadden hollywood niet nodig, toen
wij hadden 't Stad. bezongen in verhalen
van wie - de ouderlijke tucht ontsprongen -
per spoor de schelde onderdoor gekomen
op jacht naar lol & drugs & rock-'n-roll
zich toch nog lieten leiden door annoncen
uit 't vrije waasland en 't reclameblad:
‘de nieuwste films! in zalen uwer dromen!’
zo vonden wij de rubens & de roma.
wij hadden hollywood niet meer van doen.
wij hadden 't Stad. bij ons, over het water.
was alles plat. hier hieven wij de hoofden,
de boerentoren was al wolkenkrabber,
de meir? times square, en sunset boulevard
stond beter met platanen dan met palmen.
vooral het donker was van wereldklasse,
op de balkons en op de laatste rij
waar men zelfs voor ben-hur in cinescope
de ogen sloot, waar monden monden vonden,
nog smakend naar ‘crème-glacen van hiernaast’.
dat stuntelige tasten onder jassen,
dat ei zo na in stille jubel komen -
dat schonken ons de rubens & de roma.
voor ons mocht hollywood voorgoed ontploffen,
wij hadden 't Stad. akkoord, wij stonden soms
te midden van matrones in affronten
voor weer een show van harry belafonte.
maar ook james brown kwam langs, zelfs ac/dc.
schandalen uit de competitie van
berlijn of cannes, de fun van jerry lewis,
de franse leut van louis de funès -
't mocht zijn wat 't was, wij waren in de ban:
| |
[pagina 239]
| |
[Engels]after an eastwood ready to start shooting,
after a taylor deep in love with every man,
after a grim one almost in a coma...
that's how it was, in the rubens & the roma.
envoi de lanoye
we have no need of hollywood, now.
for we have borgerhout, and we've a story
no screenwriter ever could have thought of:
with their bare hands, special effects not needed -
unless a nail to scratch the arse -
an army of volunteers have changed
a dreary ruin into a proud hall.
where from the opening evening, as before,
visitors came pouring in to see
their heroes - who the music's violence
restrained with verve so as to ensure
balconies did not crash with a roar to the floor...
le tout was there, the press, the locals, and also -
suddenly, en masse, enjoying themselves, from nowhere:
a row of top-brass politicians, finally
promising to keep their promises...
it's time! the rubens has now died. thank god
we have the roma, a roma trusted, tried, our pride
they can't deride, proclaim it far and wide:
‘the roma's
back in town!
and this time round
it will abide.’
| |
[Nederlands] na iets met eastwood klaar om zelf te schieten,
na lisbeth taylor zelf verliefd op elke man,
na iets lugubers bijna in de coma...
zo ging dat, in de rubens & de roma.
envoi de lanoye
wij hebben hollywood niet nodig, nu.
wij hebben borgerhout, vooreen verhaal
waar geen scenarioschrijver op zou komen:
met blote hand, niet één speciaal effect -
tenzij de nagel om hun kont te krabben -
veranderde een legertje vrijwil'gers
een trieste bouwval in een trotse zaal.
waar reeds de eerste avond, als weleer,
bezoekers binnen kwamen stromen voor
hun helden - die het muzikaal geweld
met verve stonden in te tomen om niet élk
balkon naar ond'ren te doen dond'ren...
le tout was daar, de pers, de buurt, en ook -
opeens, massaal, genietend, uit het niets:
een rij vol hoge politieke omes, alsnog
belovend hun beloftes na te komen...
't werd tijd! de rubens zijn we kwijt, goddank
is er de roma, die roma zijn we rijk, tot spijt
van wie 't benijdt, verspreid het wijd & zijd:
‘de roma
is er weer!
en dit keer
voor altijd.’
Poem written on the occasion of the re-opening of the Roma, an old but legendary cinema in Antwerp, on 15 May 2003. |
|