Liter. Jaargang 13

[p. 34]

Schilderij van F. Hart Nibbrig, 1892.

[p. 35]

Len Borgdorff
Gedicht

Op de duinen in Zandvoort

Zitten. Alsof zij door de duinen
liepen en toen gingen zitten
waar ze zitten. Alsof zij weer
vertrekken als ze vinden dat
ze beter kunnen gaan.
Ze zitten tussen plukken helmgras,
op de duinen.

Er is lucht om ze heen, er is zee
en een boot, wat volk op het strand.
Er is behoorlijk wat omgeving voor
geen aandacht van die meisjes,
behalve dan voor wat zij delen,

maar niet samen. Het meisje
in het wit, vooraan, de witte parasol
boven haar zwarte hoed
hangt in de blik waarmee
de ander naar haar handen staart
waarin wat niet te zien is ligt.

Een brief misschien, een gouden ring,
toekomst die van zichzelf een glimp
verraadt in lijnen van een hand.

[p. 36]

 

Haar blik: twee streepjes verf

 

en daar moet al die aandacht in,

 

in het gezicht onder de gele hoed

 

waarop een strik geschilderd is

 

van rood waar klaprozen in bloeien

 

op strak gespannen zomers linnen

 

van weer een ander doek.