Liter. Jaargang 10

[p. 35]

Mart van der Hiele
Gedichten

Ars moriendi

Waarom wij het ver in verwondering brengen
en daaraan doodgaan.

We fluisteren feilloos: god, liefste ik spel je
ontwinteraar, donsgras, viola di mare,

vinden het woord dat het worden moet
blindelings, boven verwachting geschikt

om het niet te zijn morgen. Ik heb nog in onbruik:
sneeuwveulen van gisteren, kraalhuid, behelper -

ik heb zoveel zeggen gespaard.

[p. 36]

[Zonder titel]

Mist op schofthoogte, een vlaag schemerspreeuwen
en draken van bomen. Zwak schaduwt de hoeve.

De aarde is kruipnat, onleesbaar, vol graven.
Wij wachten op nachtvorst, hemel in dundruk.

Dit is het moment van het kind en zijn doodgang,
de hond blijft in waakzit, de moeder verdroomt zich.

Ergens bestaat een geluid, rafelt loodwit.

[p. 37]

Satori

Vandaag een blanco krant:
ze hebben de wereld vrij gekregen,

er wordt niet geboet of verzwegen,
er leeft iets op voorschot

- de wind zuid-zuidoost, de lucht zeer blauw -,

iets dat er niet toe doet, iets buitenbijzonders,
iets anders dan alles wat anders - iets niets.

Het zijn weer woorden die er tussen komen.