Liter. Jaargang 8

[p. 11]

3 Hemel
3 Himel

Kuierders, hân yn hân. Oft der
in himel wie. Ik eage op en knikte:
‘Mar wol in bleatenien. Gods
huzen fan ferhurde klaai

stean middenyn 'e dea,
hokken fol rûzich skieppeblaaien.’
Do stoarrest nei de hege loft en
lietst myn wurden stil ferwaaie.

Wandelaars, hand in hand. Of er
een hemel was. Ik keek omhoog en
knikte: ‘Maar dan wel een blote.
Gods huizen van gebakken klei

staan midden in de dood,
schaapskooien vol verward geblaat.’
Ik zag je staren naar de lucht,
lichtjaren boven mijn gepraat.