Fragment uit een nog te verschijnen verhaal.
‘Ik wil dat alles altijd zo blijft zo als het nu is,’ zei Bella.
‘Ik heb nooit anders meegemaakt,’ zei het varken. ‘De dingen zijn zo als ze zijn.’
‘Maar wij groeien,’ zei Stella. ‘Mijn broek komt nog maar tot hier. En een poos geleden kwam hij tot hier.’
Bella zei: ‘Daar kun je niks aan doen, aan groeien. Ik bedoel dat hier alles blijft zo als het is. Dit gras. Deze appelboom. Het huis. Wij. De schommelbank.’
Florijn hield zijn op en neer wippende laars stil. ‘Jullie hebben geen enkel benul van tijd. Deze bank staat hier bijvoorbeeld nog maar vijf weken,’ zei hij.
‘Ja, maar nu hij er is, moet hij ook altijd zo blijven staan. Hier, op deze plek, nergens anders, snap je wel?’
Het varken zei peinzend: ‘Wat betekenen vijf weken? Een schimmetje van de tijd.’
‘Ik merk van de tijd alleen iets aan de grond, met mijn neus op de grond, snap je wel?’ zei het konijn.
‘We laten gewoon alles zo. Denk er maar niet meer aan, Bella, we laten heus alles zo. Hè, nu.’
‘Genoeg! Nu is het genoeg!’ snauwde Florijn. Ze schrokken van zijn stem. Florijn sprong op de grond en toen zagen ze hem als een donkere schim heen en weer lopen, zijn kop stak een paar keer zwart af tegen de heldere maan. En opeens wisten ze dat hij niet meer op de Floortje van altijd leek.
‘Bella! Stella! En jullie, de rest,’ zei hij. ‘Dat Floortje wil ik niet meer horen. Vanaf vandaag nooit meer. Heer Florijn heet ik. Begrepen? Omdat ik belangrijk ben, omdat ik geld heb. En omdat ík alles koop, alles wat ík hebben wil. Daarom bepaal ík wat hier gebeurt. Ik geef het geld. Zonder mij zijn jullie een stelletje arme sloebers van de vuilnisbelt met een moeder in de bajes en anders niks. Heer Florijn! Heb je het gehoord?’
Het varken schoot in de lach. ‘Noemen jullie mij dan voortaan maar mevrouw,’ zei ze en giechelde.
‘Jij? Mevrouw? Ha!’ Florijn keerde zich naar haar toe. ‘Jij weet heel goed wat jouw plaats hier is. Jij zorgt voor de keuken. En voor het poetsen. En meer niet. We zullen jou voortaan Zeugster noemen, dat is een naam die bij je past.’
Els Pelgrom