Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 11

[p. 290]

Beest

Op een dag kwam het Beest te voorschijn
in onze achtertuin. Zo uit de grond, het was mei,
de winter echt voorbij, we liepen met knikkers,
hoorden iets schuren of vegen waar het terras
ophoudt bij een randje zand, Je kunt
van onze tegen stenen heel hard krabben; wij
dachten een mol, een stomme.

Het was dus een verrassing toen zijn blauwe
nagels door het rechte nieuwe gras
staken, zijn kromme hoorntjes daarachteraan,
snoet vaag gespikkeld. Misschien
hadden we meer van dat magere Beest kunnen zien

want het keek droevig uit zijn felle
dwarse pupillen naar ons op, er kwam
een soort van klagen uit zijn kop: mijn
broer nam een klauw en trok maar niemand hielp
met zang of zachte woordjes, voer of schop,
het zuchtte en was weg. Er bleef een holte
achter die vlakker werd en onder groen
verdween. We liepen er de meeste tijd omheen.

Eva Gerlach