Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 11

[p. 288]

Onbekenden

Ik was veel kleiner dan de stad
en schrok nog van de bedelaars
waar altijd iets niet meer aan zat.
De winkels waren hemelhoog
met witte bergen onderbroeken
waarin gegraaid werd van het zoeken
tot handen hadden. Ik vergat
de weg die ik niet had geleerd en
liep verkeerd. Een vrouw, gerimpeld van
bestaan, vroeg of ik met haar op
wou gaan, want anders viel zij om.
We liepen samen krom,
als een gezinnetje van zotten.
Zij wist de weg. Ik droeg haar oude botten.

Joke van Leeuwen