Het liedboek van Liisbet Ghoeyuaers

[p. 219]

Het liedboek van Liisbet Ghoeyuaers
Bijlagen 2-8

[p. *1]

Bijlage 2 Lied I

Parijs

Alle creatuerē willic aue gaen
Ende mijn herte ī duechdē keerē
Mochticker inne volstaen.
Edel herte houdt v vry.
Van eertschen creatueren.
En̄ laetse beelden niet in di.
En̄ dwinct dijn edele natuere.
Si moechtē di verweeren.
Al in die eewege doot.
Heere god doer dine edelhede.
Huedt ons van selker noet.
Als der minnen trane.
Dat aenschijn ouergaen.
Soe comt die minnere selue.
En̄ geet hem scincken saen.
Wat geeft hi hem drincken.
Hem seluen geeft hi al.
Die wel te rechte wil dincken.
Sijn loen en es niet smal.

Kinder laet ons gode minnē.
Het dunct my wesen meer dā tijt.
Mochtē wi den hogen loē gewīnē.
Soe souden wi leuen sond' nijt.
Vroude ende groot iolijt.
Es hen altoes bereit.
Die d' dient sonder vermijt.
Den heere daert al an steit.

Ic wille den heere alleene.
Te male getrouwe sijn.
Ic minnen alte cleene.
Dat es die scade mijn.
Nv willic my gaen voegen.
Te male in eenicheit.
In wil voert meer niet proeuen.
Der menschē ongestadicheit.
Hi es te male alleene.
Die my verurouden mach.
Der menschen troest es cleene.
Dies proeuic alden dach.

Nv laet ons gerne dogen.
Liden ende ongelijc.
En̄ doet die ziele hoeden.
En̄ maecse in duechden rijc.
En wils niement clagen.
Dan siere houescheit.
Hi saelt my hulpen dragen.
Alst my ouer ghijt.
Nv en es hier geen duerē.
In deser nederheit.
En es maer een vre.
Tsegen die eewicheit.
Ic bidde v hoge natuere.
Maect my van duechden rijc.
Dat ic suete ende suere.
Mach liden al gelijc.

Sceidē dat ic van h' ihūs sciet.
Daer ōme mach ic wel weenē
En̄ ic hem in goed' trouwen liet.
Daer in soe bleuic cleene.
Ic sciet vā hem en̄ hi niet van my.
Ic doelde in dit allinde.
Soe ic my meer keerde.
Van hem soe ic my min bekinde.
Ic hielt van my doen vielic saen.
Toeval woude my bedriegen.
Gracie en si es my op gedaen.

Werden¹

Ic sach die aventsterne,
oeren lichten claren schijn,
die engele laven gade,
woe guet is daer by sijn!
Wat isset dat daer synget
ende my niet slapen en laet,
dat ic die werlt sal laten,
ind all oer toeverlaet?
Dat is die geest van bynnen!
wat duet hy ons verstaen?
so wie dat die doechden wercket,
die sal groot loon ontfaen.
Ick wolde gern doechden wercken,
och, geve hy my die macht,
die mynnentlicke here,
die alle dynck vermach!
Ick sal dy die crachte geven,
mer du moet dy kyeren aff
van allen ertschen dyngen,
dat dy een hynder maect.
Ick wil alle ertschen dyngen,
om dynen will uutgaen,
och mynnentlicke Jhesus,
wat loens sal ic (daer voer) ontfaen?

Vroude ind dat ewige leven
sal dijn vrij eygen sijn,
all mitten seraphynnen
salstu verheven sijn.
Sal ick mit allen engelen
dus hoghe verheven sijn,
och, mynnentlicke here,
so doe dijn genade mit my.

Ick will den here alleyne
to maell getrouwe sijn,
ick mynne on all toe cleyne,
dat is die schade mijn.
Nu wil ick my gaen voegen
in rechter enicheit
ind ick wil niet meer prueven
der mynschen onstedicheit.
Anders niet dan got alleyne,
die alle dynck vermach,
der mynschen troost is cleyne,
dat pruef ick all den dach.

1 Tekst uit Jahrbuch des Vereins für niederdeutsche Sprachforschung, XIV, 1888. pag. 78-79.

Tüb. germ. oct. 280

ch sach dē auētz st're
Ōs herē clarē anschȳ
Die ēgelē louēt gode
wie guit is dair by sȳ
Wat isset dat dair cloppet
In̄ mich neit slaiffē en leist
D^t ich dese werelt sal laissē
In̄ al oer tzou'laiss
Het is d' geyst vā bȳnē
D^t deit he vch v'staē
Soe wie die doichde wirket
Die sal dē hogē loȳ ītfaē
Ich soilde gerne doichdē wickē
Geue he myr die macht
Die mȳnētliche here
Die alle dīch v'mach
Ich sal vch craefftē geuē¹
Me' ir most vch kerē aff/
vā allē ertzschē dīgē
Dat vch eȳ hȳd' sȳ mach
Ich wil al ertzsche dyngē
om vrē willē laissē staen.
och vrūtelicher ihs̄
wat loens sal ich ontfaen

Dat ewichliche leuē/
sal vr vrn eygē syn/²
Al myttē seraphynē/
sult ir v'hauē syn
Sal ich myt allē englē/
sus hoge v'hauē sȳ/
O guederteirē h'e/
so doit vrē wil myt myr

Ich wil dē herē alleyne
tzo male getruwe syn/
ich mynē altzo cleyne/
des is der schade mȳ³
Nu wil ich mych gaē vuegē/
ī recht' ynȳch^t
in̄ ich en wil n^t me proeuē/
der mȳschē onstedich^t
Niet vur gode alleȳe/
de alle dynckt v'mach/
der mynschē troist is cleyne/
dat pruoiff ich al dē dach

ind ich wils nemās clagē/
dā gotz genedich^t/
he salt myr helpē dragē/
ist d^t myr ouel geit
Gebruchē ertzscher dȳgē
In des' ellendich^t/
d^t is vil mȳ dā eȳ vre/
tegē + selicheit + die ewige

1 Aanvankelijk was craffte geschreven. e boven het woord toegevoegd.

2 vrn moet waarschijnlijk vrii zijn.

3 Tussen der en schade stond aanvankelijk de. Het lidwoord is echter doorgestreept.