Liederen der orde van St. Peter, voor de loge De zon

[p. 111]

Op de Vriendschap

Canon a 3.

Is 'er Zoet-heid, die op
aar____de Zonder Vriendschap
niet ver_veelt? Vriendschap
is zoo hoog van waarde,
Dat geen Dich_ter zich verbeeld,
Schoon haar lof zijn' Cij__ther snaarde,
Hoe zij 't hart der braaven streelt.

[p. 112]

 

Vriendschap word met recht verheven;

 

Zy doet wondren in den nood:

 

Ze is het zout van 't aardsche leven:

 

Zy is sterker dan de dood.

 

Zelfs kan ze ons genoegen geeven } bis.

 

Eer men 't kindsch vermaak verstoot. }

 

 

 

Toen men nog als Kindren speelde,

 

Koos men immers reeds een' Vrind,

 

Wiens gezelschap 't meest ons streelde.

 

't Hart-eens Jonglings, welgezind,

 

Smaakt nogtans een eedler weelde, } bis.

 

Als 't uit achting zich verbind. }

 

 

 

't Huwlyksheil word ras elende,

 

Zo geen Vriendschap 't echtjuk schraagt.

 

Liefde, die geen weêrgaê kende,

 

Ja de wellust-zelf mishaagt,

 

Als de Vriendschapswet in 't ende } bis.

 

Uit den boezem word gevaagd. }

[p. 113]

 

Met wat glans bestraalt de luister

 

Van de Vriendschap hun gemoed,

 

Die de tyd van oogen duister,

 

Doof van ooren worden doet;

 

Of Stoköuderdom een' kluister } bis.

 

Heeft geslaagen aan den voet. }

 

 

 

Als de kwaalen ons bestryden,

 

En de Vriendschap ons verzelt,

 

Strekt zy ons ten troost in 't lyden.

 

Als de Laster vloekt en scheld.

 

Zal 't een' Vriend op 't hoogst verblyden, }bis.

 

Als hy de eer zyns Vriends herstelt. }

 

 

 

Pyladessen, Pythiässen

 

Zyn, al staan ze op hoogen trap,

 

't Menschdom niet in trouw ontwassen.

 

Volgt hen, Vrinden! stap op stap!

 

Zeker! niets kan beter passen } bis.

 

Aan Sint Peters Broederschap. }