Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

¶ Hoe God die boose straffet, die geloouige leydet beschermt ende onderhout, hoe hi haer goet doet ende veel wonders om haren wille werct

Dat .xvi. Capittel

1

OM dese dinghen ende deser gelijcke, soo hebben si weerdige straffingen geleden ende si zijn door menichte der beesten verdreuen.

2

Voor welcke straffinghe ghi v volc wel bewaert hebt, den welcken ghi begeerlicheyt hebt gegeuen haerder wellusten, nieuwen smake, bereydende hen quackelen op dat si die spise begerende,

3

om die dingen die hen getoont ende gesonden waren, ooc vander nootdruftiger begeerlicheit, afgekeert souden worden. Mer dese in corter tijt arm ghemaect, hebben nieuwe spijse ghesmaect

4

Want het was van noode dat hen sonder ontsculdinghe, die verderffenisse ouerquam, die tyranscap oeffenden. Maer desen moestmen alleen thoonen, hoe haer vyanden vernielt worden.

5

Want als hem die wreede gramschap der beesten ouerquam, soo werden si metten beet der wreder slangen vernielt Maer uwe gramscap en bleef niet eewelick,

6

maer si worden eenen corten tijt gestoort tot beteringe, hebbende een teeken der salicheyt, tot gedenckenisse

[p. *]

des gebots uwer wet.

7

Want die bekeert was, en wert niet gesont gemaect door dat gene dat hi sach mer door v O salichmaker alre creatueren.

8

In dit thoonde ghi uwen vyanden, dat ghi dye gene zijt, die vanden qualen verlost,

9

⁺want die beten der sprinchanen ende der vliegen, dooden die, ende daer en is geen gesontheyt haerder sielen geuonden, want si waren waerdich van dusdanige vernielt te worden

+ B vers 9

10

Maer noch der draken, noch der vernijndiger dieren tanden, en hebben v kinderen niet verwonnen, mer v toecomende ontfermherticheyt maectese gesont

11

Si worden in die gedenckenis uwer redenen verdoruen ende si worden haestelijc gesont gemaect, op dat si niet in een diepe vergetenheit en souden vallen, alsoo dat si uwer hulpen niet en souden mogen ghebruycken.

12

Want cruyt noch plaester, en genasse ooc niet mer HERE v woort, ⁺ dat alle dingen gesont maect.

+ C vers 12

13

O HERE ghi zijt die macht des doots ende des leuens hebt, ende ghi leit tot der poorten des doots toe, ende brengt weder op.

14

Het is wel waer, die mensche doot zijn siele door zijn boosheit, ende als die geest wt is gegaen, so en keret hi niet weder, noch hi en sal die siele niet wederroepen die ontghaen is.

15

Mer het is onmogelic v hant te ontulien.

16

Want die godlose die v loochenden te kennen, zijn door die stercheit uwer hant gestraft, si doochden veruolginge mits nyeuwen wateren, ende hagel steenen, ende regene, ende doort vier zijn si verteert,

17

want dat wonderlijc was, dat vier vermocht meer, dant water, dat alle dinc wtbluscht, want die werelt is der gerechtigher wrake.

18

Dat vier wert op eenen tijt gestilt, dat die dieren niet en souden werden verbrant, die totten godlosen ghesonden waren, maer op dat si dat siende souden weten, dat si mits Gods oordeele veruolginge lijden

19

Ende op een tijt brande dat vier int water, aen allen siden bouen crachte, op dat het die ongherechtighe natien der aerden soude verdriuen.

20

⁺Daer tegen hebt ghi v volc, met der Enghelen spijse gespijst, ende ghi verleendet hen broot vanden hemel, sonder arbeit, dat alle welluste in hem hadde ende alle soeticheit van allen smake.

+ D vers 20

21

Want die goetheit ende alle soeticheit, die ghi totten kinderen hebt, bethoonde ghi, ende het was dienende eens yegelicx wille, ende tot wat smaec een yegelic wilde, daer toe wert het gekeert,

22

Snee ende ijs gedoochden des viers cracht, ende si en versmolten niet, op dat si souden weten, dat dat vier der vyanden vruchten bederf bernende in hagel, in blixem ende in regen.

23

Dat vier vergat ooc weder zijnder cracht, op dat die gerechtige souden worden geuoet.

24

Want die creatuere die haren scepper dienende, ontsteect tot gramscap ende pijne tegen die onrechtuerdige, ende het wert sachter om die gene wel te doen, die in v betrouwen.

25

⁺Om dies wille, alle dingen getransfigureert zijnde. So dienden si alle uwer genaden, die daer is een voestre alre dinghen, na den wille der geenre diese behoefden.

+ E vers 25

26

Op dat dine kinderen, O HERE, die ghi lief hebt, bekennen souden, dat niet alleen die natuere, ende wassinge der vruchten, die menscen spijst mer dat dijn woort die onderhout die ghene, die in v betrouwen ende geloouen

27

Want dat vanden viere niet vernielt en mocht worden, dat wert terstont van eenen cleinen sonnen scijn verwermt, ende versmelt,

28

op dat allen menscen kennelijc soude zijn, datmen voor die sonne tot uwer benedictien moet comen, ende v ten opganc des lichts aen te bidden.

29

Want den hope des ondancbaren versmelt als herfts ijs, ende sal vergaen als onnut water.