Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

¶ Een sprake Esdre ende des wijfs die hem openbaerde

Dat .x. Capittel.

1

⁺ENde het geschiede, doen mijn sone in was gegaen, in zijn slaepcamer, viel hi ende sterf,

+ A vers 1

2

ende wi keerden alle die lichten om, ende alle mijn gebueren, ende stonden op, om mi te troosten, ende ick ruste op den anderen dach, tot tsnachts toe.

3

Ende het is geschiet, doen si alle gerust hadden, dat si my souden troosten, dat ick soude rusten, ende ick stont snachts op ende vloot, ende quam in dit velt, gelijc ghi siet,

4

ende ick en dencke nv niet weder in die stadt te keeren, maer hier te bliuen staen, ende niet te eten noch te drincken, maer sonder ophouden te weenen, ende te vasten, tot dat ick sterue.

5

Ende ic liet mijn redenen daer ic in was, ende ic antwoorde met gramschap tot haer segghende.

6

Ghy sotte bouen alle wijuen, en siet ghi niet onse weeninge, ende die dingen die ons ghebueren.

7

Want Zion onse moeder wert met alle droefheyt bedroeft, ende si is midts nederheyt vernedert.

8

Ende nv, want wy alle weenen ende droeue zijn, want wi sijn alle mede bedroeft, mer ghi wert alleen bedroeft in eenen sone.

9

Vraget der aerden, ende si sal v seggen, dat zijt is, die met rechts soude beweenen, den valle so veelder, ouer haer spruytende.

10

Want wt haer van beghin zijnse al geboren, ende dander sullen comen, ende siet, si wandelen bi na alle in verdoemenis, ende haerder vele werden wtgeroeyt.

11

Ende wie sal dan meer weenen, dan dese? die so grooten menichte verloren heeft, ende niet ghi, die om eenen smerte lijdt?

12

Maer ist dat ghy mi segt, mijn screydinghe en is niet gelijc den screyen der aerden, want ic heb die vrucht mijns buycx verloren, den welcken ic met smerten ghebaert heb,

13

maer daerde, na den wech der aerden, ende die tegenwoordige menichte is in haer wech gegaen, gelijc si daer wt quam

14

So seg ic v, Gelijc ghi met arbeyt baerde, also geeft daerde haer vrucht ooc den mensche van beghin, dien die si gemaect heeft.

15

Aldus hout nv v smerte bi v seluen, ende draecht sterkelijc die geuallen die v gebuert sijn,

16

want ist dat ghi dat perck ende eynde Gods rechtuaerdicht soo sult ghy sinen raet ooc inder tijt ontfaen, ende in sodanige sult ghy mede gepresen werden.

17

Hieromme gaet inde stadt tot dijnen man.

18

Ende si seyde tot mi, Ic en sals niet doen, noch ick en sal niet in die stadt gaen, maer ic sal hier steruen,

19

Ende ic sprac noch tot haer ende seyde.

20

En wilt dese redene niet doen, mer consenteert den ghenen die v radet. Want hoe vele geuallen heeft Zion. Wert doch vertroost om Ierusalems smerte,

21

want ghi siet dat onse heylichmakinge verwoest is, ende dat onsen outaer vernielt is, ende dat onsen tempel verdoruen is,

22

ende onsen psalter is vernedert, ende den lofsanc heeft geswegen, ende onse vruechde is vergaen, ende dat licht ons candelaers is wtghebluscht, ende die arcke ons verbonts is gerooft, ende onse heylige dingen zijn besmet, ende den name die ouer ons aengeroepen is, die is bi nae ontheylicht, ende onse kinderen hebben smaet geleden, ende onse priesters zijn verbernt, ende onse Leuiten sijn in die geuanckenisse ghegaen, ende onse maechden zijn gescheynt, ende onse wijuen zijn vercrachticht, ende onse rechtuaerdige zijn gherooft, ende onse cleyne kinderkens die zijn verdaen, ende ons lieden ionghen dienden, ende onse stercke sijn onmachtich gheworden.

23

Ende den alder meesten zegel

[p. *]

Zion die is berooft van zijnder glorien, want hi is gheleuert inden handen der gheender die ons haten.

24

⁺Hierom schudt v groote droeffenisse wt, ende legt af die menichte der smerten, op dat v die stercke ghenadich si, ende die alderhoochste sal v rust gheuen, van dijnen arbeyt ende moeyte.

+ C vers 24

25

Ende het gheschiede als ic tot haer sprac, haer aensicht blincte onuersiens, ende haer gesicht wert een blinckende ghedaente, also dat ic alte seer scroemende wert voor haer, ende dat ic dachte wat daer ware,

26

ende siet, onuerhoets gaf si een groot geluyt der stemmen wt, vol vreesen, dat daerde beweghet werdt van des wijfs gheluyt,

27

ende ic sach, ende siet, die vrouwe en was mi nyet meer voor ooghen, mer die stadt wert getimmert ende die plaetse wert gethoont van grooten fundamenten.

28

Ende ick vreesde, ende riep met grooter stemmen, ende seyde. Waer is Vriel die enghel, die van beghin tot mi quam? want hi dede mi comen in die menichte, inden wtganck mijns ghemoets. Ende mijn eynde is tot verganclicheyt gheworden, ende mijn ghebet tot lachter.

29

Ende als ic dit sprekende was, so quam hi tot mi ende sach mi,

30

ende siet, ick was ghestelt als een doode, ende mijn verstant was verureemt, ende hi hielt mijne rechter hant, ende hi stercte mi, ende stelde mi op mijn voeten. Ende hi seyde mi.

31

Wat is v, ende waerom is v verstant verstoort? Ende ic seyde,

32

om dat ghi mi verlaten hebt, ende ick dede na uwe redenen, ende ic ghinc wt int velt, ende siet ick sach, dwelck ick niet vertellen en can.

33

⁺Ende hi seyde tot mi. Staet als een man, ende ic sal v vermanen. Ende ick seyde.

+ D vers 33

34

Mijn HERE spreect, en wilt mi niet verlaten, op dat ic nyet te vergheefs en sterue,

35

want ic sach dat ic niet en wiste, ende ick hoore dat ick niet en weet.

36

Oft wert mijnen sin bedrogen, ende mijn siele beswijmt?

37

Hierom so bid ick v nv, dat ghi uwen knecht van desen verwonderen verthoont, ende hi antwoorde tot mi seggende.

38

Hoort mi, ende ic sal v leeren, ende ic sal v seggben van welcken ghi vreest,

39

want die alderhoochste heeft v vele verholentheden gheopenbaert. Hi sach uwen rechten wech, want ghi waert sonder ophouden bedroeft, voor v volc, ende ghi weende alte seer om Zion.

40

Aldus is dat verstant des gesichts, welc v voor een weynich tijts verscheen.

41

Die vrouwe die ghy weenende saecht, die begonst ghi te troosten,

42

maer nv en siet ghi dan die ghedaente des wijfs niet meer, maer v heeft geopenbaert, dat die stadt getimmert wert,

43

ende want si v vanden gheualle haers soons vertelde Dit is die ontbindinge.

44

Dat wijf dat ghi saecht, dese is Zion,

45

ende want si v seyde, welck ghi ooc nv sien sult, als een getimmerde stadt, ende want si v seyde, datse onuruchtbaer heeft geweest .xxx. iaer, waerom het .xxx. iaer waren, doen in haer noch gheen offerhande en was gheoffert.

46

Ende het is geschiet, na dertich iaren tymmerde Salomon die stadt, ende offerde offerhanden, doen wast, dat die onuruchtbare eenen soon baerde.

47

Ende dat si v seyde, datse hem met arbeyt opgeuoet heeft, dat was die wooninge in Ierusalem.

48

Ende want sy v seyde, dat haer sone comende in sijn slaepcamer sterf, ende hem eenen val ghebuerde, dat was Ierusalems val, die gheschiet is.

49

Ende siet, ghi hebt haer ghelijckenis ghesien, want doen si den sone beweende, begonst ghise te troosten. Ende dat haer anders gheschiet is, dat heb ic v verthoont.

50

Ende nv siet, die alderhoochste, want ghy wter herten bedroeft zijt, ende want ghy wt geheelder herten voor haer lijdt, so heeft hi v verthoont die claerheit zijnre glorien, ende die schoonheit zijnre fraeyheit.

51

Daerom hebbe ick v gheseyt, dat ghi in een velt soudt blijuen, daer gheen huys ghetimmert en is,

52

want ick wiste, dat die alderhoochste v dese dingen begonst te thoonen,

53

daerom seyde ick v, dat ghi inden acker soudt comen, daer geen fundament der tymmeringhe en is.

54

Want dat werck der tymmeringhen des menschen, en mocht niet verdraghen werden in dye plaetse, daer des alderhoochsten stadt begonst wert verthoont te werden.

55

Hierom en wilt niet vreesen, noch v herte en verscricke niet, mer gaet in, ende siet dat schijnsel, ende die grootheyt der timmeringhen, so vele alst v ontfanckelijc is, metten ghesichte der ooghen te sien,

56

ende daer nae sult ghi hooren, so vele alst gehoor uwer ooren ontfanclic is te hooren.

57

Ghy zijt salich voor vele, ende ghi zijt byden alderhoochsten geroepen, gelijc ooc luttele.

58

Ghi sult den nacht dye morgen toecomende is, hier bliuen, ende die alderhoochste sal v thoonen dese gesichten der alder ouerster, die de alderhoochste doen sal, den ghenen dye opter aerden woonen, vanden wtersten daghen. Ende ick sliep den nacht, also hi mi gheseyt hadde